

TBB Dergisi 2015 (119)
Faruk TURİNAY
81
Güney Afrika’nın, yürütmenin tek başlı ve parlamentoya karşı
sorumlu olması bakımından tek örnek olduğu söylenemez. Nitekim
parlamenter sistemde devlet başkanlığı ve başbakanlık makamlarının
birleşmesinin mümkün olduğu Lijphart tarafından savunulmuş ve ör-
neklenmiştir. Buna göre, bir başbakan hem hükümetin hem de devle-
tin başkanı olabilir. Batı Almanya’da ve Avusturya Federal Cumhuri-
yetindeki devletlerde, ayrı bir devlet başkanının olmadığı parlamenter
sistemler görülmektedir.
50
Ancak, bu federe devletlerin bir bölgesel
yönetim olarak gerçek anlamda bir devlet niteliği taşımadığı dikkate
alınırsa, sadece Lijphart’ın gösterdiği örneklerden sonuç çıkarmamak
gerekir.
Günümüzde, Güney Afrika bir kenara bırakılırsa, parlamentoya
karşı sorumlu ve parlamento tarafından seçilen devlet başkanlarına
sahip ülkeler Botsvana, Birmanya (Myanmar / Burma), İsviçre ve
Surinam’dır. Antrparantez, Freedom House’un 2013 raporuna göre, İs-
viçre bir kenara bırakılırsa, bu ülkelerden Botsvana ve Surinam’ın tam
özgür ülkeler arasında gösterildiği, Birmanya’nın ise özgür olmayan
ülkeler arasında kendine yer bulduğu hatırlatılabilir.
51
Dolayısıyla, bu
ülkelerin (Birmanya dışında) benimsediği hükümet sisteminin bilim-
sel açıdan dikkate alınmasını gerektirecek düzeyde demokratik oldu-
ğu anlaşılmaktadır.
Güney Afrika’nın yürürlükteki anayasası hükümet sistemini il-
gilendiren unsurlar bakımından önceki anayasalarla kıyaslandığında
öncelikle, parlamentonun egemenliği ilkesi yerine anayasanın üstün-
lüğü ilkesinin benimsendiği görülmektedir.
52
İkincisi, yeni anayasa-
nın geçmişteki merkezi ve güçlü bir hükümet modeli yerine yasama
ve yürütme kuvvetlerinin ulusal, bölgesel ve yerel tabakalar arasında
paylaştırıldığı bir hükümet sistemi yarattığı söylenebilecektir.
53
50
Arend Lijphart, Çağdaş Demokrasiler: Yirmi Bir Ülkede Çoğunlukçu ve Oydaş-
macı Yönetim Örüntüleri, çev. Ergun Özbudun, Yetkin Yayınları, Ankara, 1995,
s.66.
51
Freedom House,
http://www.freedomhouse.org/report/freedom-world/2013/botswana,
http://www.freedomhouse.org/report/freedom-world/2011/suri-name,
http://www.freedomhouse.org/report/freedom-world/2013/burma, eri-
şim tarihi: 17.12.13.
52
Johan de Waal, “Constitutional Law”, in Introduction to the Law of South Africa,
Edited by C. G. van der Merwe – Jacques E. du Plessis, Kluwer Law International,
The Hague, 2004, s.66.
53
Ibid., s.67.