248 / 617
TBB Dergisi 2015 (120)
Doğukan NİŞANCI
247
ölmüş veya bitkisel hayata girmiş ise de bu fıkra hükmü uygulanabi-
lecektir. Fail, mağdura yönelik olarak cinsel istismar suçunu tamam-
ladıktan sonra suçunu gizlemek veya suçu tamamlayamamaktan
kaynaklanan kızgınlıkla mağduru öldürmüş ise cinsel istismar suçu
bakımından TCK’nın 103/6 maddesi faile uygulanmaz.
134
Burada fail,
nitelikli insan öldürme hükümlerine göre cezalandırılacaktır.
Cinsel istismara uğradığı için intihar eden mağdur kendi kararı
ile yaşamına son verdiği için mağdura cinsel istismarda bulunan fail
aleyhine çocukların cinsel istismarı suçunun neticesi sebebiyle ağırlaş-
tırılmış halini uygulamak mümkün değildir.
Suçun oluşumunda birden fazla failin bulunması ve faillerden bi-
risinin cebir uygulayıp diğerinin cinsel davranışı gerçekleştirmesi du-
rumunda netice bakımından taksir düzeyinde kusuru bulunan tüm
fail ve suç ortakları ağır neticeden dolayı sorumlu tutulurlar.
Bitkisel hayat; “
Beyin fonksiyonlarının yitirildiği, solunum ve dolaşım
sisteminin dış destekle görev yaptığı, tam bilinçsizliğin bulunduğu klinik ya-
şam türü”
olarak adlandırılır.
135
Yukarıda da ifade edildiği gibi mağdu-
run cinsel istismar fiili karşısında bitkisel hayata girmesi halinde de
bu ağırlaştırıcı neden uygulanabilecektir.
Doktrinde, mağdurun suç sonucunda bitkisel hayata girmesi ve
ölümünün ağırlaşmış netice olarak düzenlenip mağduru yaşamsal
tehlike içine sokma halinin ve mağdurun yaşamını tehlikeye sokacak
HIV, Hepatit C gibi bir takım hastalıkların mağdura bulaştırılması ha-
linin de öngörülmemiş olması önemli bir eksiklik olarak vurgulan-
mıştır.
136
Kanaatimizce; yapılacak bir değişiklikle; mağdurun cinsel is-
tismar sonucunda hayati tehlikesinin bulunması hali de TCK m. 103/6
kapsamına alınmalıdır. Aksi halde; cinsel istismar sonucunda mağdu-
run çok şiddetli iç kanama geçirmesine neden olan faile verilecek ceza
tatmin edici olmayacaktır. Failin fiili sonucunda hastalık bulaşan ve
devamında hayatını kaybeden mağdurun durumunda ise failin fiili ile
mağdurun ölümü arasındaki illiyet bağı kesilmeyeceği için bu hususta
bir düzenleme yapılmasına gerek bulunmamaktadır.
134
Aydın, s. 63.
135
Ahmet Sedat Çöloğlu, Adli Tıp Sözlüğü, İstanbul 1993, s. 47; Akçin, s. 113(naklen).
136
Memiş Kartal, s. 206, dip. 727 ve 728.