114 / 561
TBB Dergisi 2016 (124)
İbrahim KORKMAZ
113
Özel nitelikli kişisel verilerin bazı ek güvencelerle korunmasın-
daki temel mantık, bunların diğer kişisel verilere kıyasla kişiye daha
fazla zarar verebilme imkânına sahip olmalarıdır.
148
Her ne kadar te-
mel mantık bu olsa da, bunun genel kabul eden görüş olduğu söyle-
nemez.
149
Kanımızca bu durumda, kişisel verinin işlenmesinden elde edile-
cek yarar ile doğacak zarara bakmak gerekir. Bu ikisi arasında bir den-
genin kurulması gereklidir. Kişisel verilerin korunması hukukunun
temelinde yatan da bu düşüncedir. Bu düşünceden hareketle, kişisel
verilerin her zaman tam olarak korunması gerektiği söylenemez. Ki-
şisel verilerden beklenen yarar ile oluşturabileceği tehlike arasındaki
dengenin sağlanabilmesi için bazı kişisel verilerin diğerlerine oranla
daha fazla korunmasının yadırganmaması gerekir.
Bu konuda incelenmesi gereken bir başka husus ise, özel nitelik-
li kişisel veri kategorilerinin 95/46/AT sayılı Avrupa Birliği Yönergesi
ve bu ayrımı benimseyen başka metinlerde, sınırlı sayma yöntemi ile
belirlenmesi sonucu, bu verilerin tamamına aynı rejimi uygulamanın
getireceği sakıncalardır. Özellikle, özel nitelikli kişisel verilerin işlen-
mesine getirilen genel istisnaların, kişinin dini inancı, etnik kökeni
gibi özel nitelikli kişisel verilere bir ayırım gözetilmeden uygulanması
etnik kökenin 108 sayılı Avrupa Konseyi Sözleşmesi hariç uluslararası mevzuatta
yer almasına rağmen TCK’da yer almaması ve ahlaki eğilimin uluslararası mev-
zuatta yer almamasına rağmen TCK’nda özel nitelikli kişisel veri olarak düzen-
lenmesidir. Küzeci, s. 73.
148
Özel nitelikli kişisel verilerin açıklanması halinde kişiye zarar verebilecekleri veya
kişi aleyhine ayrımcılığa yol açabilecekleri kabul edilmiştir. Bunların diğer kişisel
verilerden ayrı bir rejime tabi tutulmalarının bir diğer nedeni de özelliklerinden
dolayı daha sıkı bir denetime tabi tutulmalarını sağlamaktır. Akgül, s. 13; Kuner,
European Data Protection Law, s.102.
149
Örneğin, Federal Almanya Anayasa Mahkemesi, 1983 yılında verdiği Nüfus kara-
rında, özel nitelikli kişisel verilere diğer kişisel verilere kıyasla ek güvence getirile-
meyeceğini karara bağlamıştır. Mahkemeye göre, kişisel verilerin tamamı önemli
olup, bunları daha çok önemliler şeklinde bir sınıflandırmaya tutmak yanlıştır.
Başlangıçta tehlike taşımayan bir bilgi, tutulduğu işlemler sonucunda önemli hale
gelebilir. Küzeci, s. 233; Doktrinde bazı yazarlar, bu görüşü desteklemektedir. Bu
yazarlara göre, hangi verilerin korumaya değer olup olmadığı konusunda ayrım-
da bulunmak adil olmayıp, her kişisel verinin önem derecesi olayın özel şartlarına
bakılarak değerlendirilmelidir. Ayrıca, kişisel veriler arasında özel nitelikli, özel
nitelikli olmayan şeklinde bir ayrıma gitmek, özel nitelikli olmayan kişisel verile-
rin tam olarak korunmadığı anlamına gelebilir. a.g.e., s. 234.