241 / 561
Anayasa Mahkemesi’nin Çocukların Cinsel İstismarına ve Evlenmenin Dinsel Törenine...
240
evlendiren ve reşit olmayanla cinsel ilişki suçuna zemin hazırlayan
ebeveynler de yardım eden olarak cezalandırılmaktadır.
45
Fakat bu
noktada hem anne hem de babanın aynı şekilde sorumlu olmasının
zorunlu olmadığına dikkat çekmek gerekir. Yargıtay yasal olmayan
evlilik kararına ebeveynin onay vermesini, sosyal şartları da dikkate
alarak, suça yardım etme,
46
ebeveynin başlık parası almasını ise suça
aslen iştiraki olarak değerlendirmektedir.
47
Ayrıca belirtmek gerekir
ki, iki çocuğun da 15 yaşından küçük olması halinde, her ikisinin ebe-
veynlerinin de cezalandırılması gündeme gelecektir.
Öğretide bazı yazarlar, 15 yaşından küçük çocuklarını resmi ol-
mayan bir biçimde evlenmeye teşvik eden veya azmettiren ebeveynler
için haksızlık yanılgısına ilişkin TCK’nın 30/4. maddesinin uygulan-
ması gerektiğini ileri sürmektedirler.
48
Yazarlar düşüncelerine daya-
nak olarak bazı sosyal çevrelerde çocukları erken yaşta bu şekilde ev-
lendirmenin normal bir davranış olarak kabul görüyor olmasını hatta
ebeveynlerin yaptıkları düğünle durumu ilan etmelerini göstermek-
tedirler.
49
Ancak kanımızca burada, haksızlık konusunda bir yanılgı
yoktur. Zira bu çağda bir kişinin medeni nikah diye bir kurumdan
haberdar olmaması düşünülemez. Sözü geçen ebeveynlerin mede-
ni nikaha başvurmak yerine çocukları dini nikah vb. yollarla evlen-
dirmeye çalışmaları da, bu durumun bir sonucudur. Zira bu kişiler
çocukların resmen evlenemeyeceğini bilmektedirler. Bu durumda,
bu kuralın altında yatan, çocukları koruma düşüncesinden tümden
habersiz olmaları gerçekçi bir yaklaşım değildir.
50
Çocuklarını evlen-
meye teşvik eden ebeveynler cezalandırılmazlarsa, Türkiye’de evlilik
45
Yargıtay 14.Ceza Dairesi, E. 2015/4290, K. 2015/10517, T. 12.11.2015. (Kazancı İçtihat
Bilgi Bankası, SGT: 30.03.2016)
46
Mağdurun babasının yardım eden olarak kabul edildiği mülga Kanun döneminde
verilmiş bir Yargıtay Ceza Genel Kurulu Kararı için bkz. YCGK, E. 1992/5-71, K.
1992/94, T. 30.3.1992. (KBİBB, SGT: 10.07.2012). 5237 sayılı TCK döneminde veri-
len bir karar için bkz. Yar. 5. CD, E. 2007/29, K. 2007/1609, T. 28.02.2007. Karar
için bkz. Ahmet Ceylani Tuğrul, Cinsel Dokunulmazlığa Karşı Suçlar ve Ensest
İlişkiler, Ankara 2010, s. 483.
47
Yar. 14. CD, E. 2011/46; K. 2011/41; T. 13.07.2011. Karar için bkz. Murat Aydın,
s.
116.
48
Koca-Üzülmez,
s. 319.
49
Koca-Üzülmez,
s. 318.
50
“İletişim çağında bu tür bir hatanın kaçınılmaz olduğunun kuşkulu olduğu” şek-
lindeki benzer görüş için bkz. Selman Dursun,
“Türk Ceza Hukuku’nda Cinsel
Suçlara Genel Bir Bakış”, CHD, Y. 9, S. 24, Nisan 2014, s. 67.