Dergi(124)

Anayasa Mahkemesi’nin Çocukların Cinsel İstismarına ve Evlenmenin Dinsel Törenine...

238

bir cezasızlık nedeni olarak belirlenmiştir.

İtalyan Ceza Kanunu’nun

609-quarter/3. maddesi şu şekildedir:

“Cinsel şiddet suçunda sayılan hipotezler

dışında 13 yaşını tamamla-

mış bir çocukla cinsel davranışta bulunan kişi, aralarındaki yaş farkı-

nın üçten fazla olmaması halinde cezalandırılmaz.”

Buna göre 13-16 yaş ve 14-17 yaş arasında olan çocukların birbirle-

rine yönelik rızaya dayalı cinsel davranışları cezalandırılmamaktadır.

İtalyan Ceza Kanunu uyarınca 14 yaşından büyük çocukların cinsel

özgürlüklerinin var olduğu kabul edilmektedir.

Benzer bir hüküm İsviçre Ceza Kanunu’nun 187/2. maddesinde de

yer almaktadır. Buna göre Kanun’un 187/1. maddesinde düzenlenen 16

yaşından küçük çocukla cinsel nitelikte davranış gerçekleştirme suçu-

nu işleyenler arasındaki yaş farkı 3’ü geçmiyorsa, fiil cezalandırılma-

maktadır.

Fransa’da ise bu konuda özel bir hüküm olmamasına karşın öğre-

tide çocuklar arasında gerçekleşen rızaya dayalı cinsel davranışların

cezalandırılmadığı, bunun nedeninin ise bu davranışların genel ahla-

ka aykırı görülmemesi olduğu ifade edilmiştir.

3. Hükmün şahsi cezasızlık sebebi şeklinde formüle edilerek,

bu fiillere iştirak eden yetişkinlerin cezalandırılmaya devam

edilmesi

İtalyan öğretisinde 609-quarter/3. maddesinin hukuki niteliği tar-

tışmalı olup bir şahsî cezasızlık nedeni,

tipikliği ortadan kaldıran bir

tamamen serbest bırakılması ve varsayılan cebir üzerine kurulu olan eski sistemin

olduğu gibi kalmasına yönelik taleplere muhatap olan kanun koyucu, sonunda

ortalama bir yol seçerek bu formülü geliştirmiştir. Bkz. Paolo Veneziani, “Com-

mento articolo 5”, Commentari delle norme contro la violenza sessuale e della leg-

ge contro la pedofilia içinde, a cura di Alberto Cadoppi, Milano 2002, s. 223 ve 224.

Kanunun hazırlık çalışmaları sırasında önce 12 ila 14 yaşları arasındaki bir kişi ile

18 yaşını doldurmamış bir kişi arasındaki cinsel davranışların cezalandırılmaması

düşünülmüş, fakat sonuçta hüküm yukarıda zikredilen haliyle kanunlaşmıştır. Ay-

rıntılı bilgi için bkz. Veneziani, s. 199.

Suçun cebir, tehdit, nüfuzu kötüye kullanma veya bir başka kimsenin yerine geç-

me ya da mağdurun fiziki veya psişik zafiyetinden yararlanma olmaksızın gerçek-

leştirilmesi kast ediliyor.

Morgane Daury Fauveau, Droit pénal spécial, Amiens 2010, s. 235; Valérie Mala-

bat, Droit pénal spécial, 4

edition, Paris 2009,

s. 162; Michèle Laure Rassat, Droit

pénal spécial, 5

edition, Paris 2006, s. 580.

Francesco Antolisei, Manuale di diritto penal parte speciale, 15

edizione, Milano