Dergi 128

496

Temsili Demokrasinin Krizi ve Alternatif Politik Model Arayışı Olarak “5 Yıldız Hareketi”

lamentonun “hızlandırılması” önerilmiştir. Buna göre karar almayı

hızlandırmak amacıyla bu süreci yavaşlatan parlamentonun politik

olarak sınırlandırılması gerektiği üzerinde durulmuştur. Politikayla

toplumsal çevre arasında zamansal desenkronizasyonuna yol açtığı

ifade edilen parlamentonun gücü ve yetkisi yürütme lehine sınırlan-

dırılmıştır.

Bir başka sorunsal postdemokrasi tezinin de ileri sürdüğü üzere

küresel neoliberalizmle birlikte demokrasinin katılım, temsil ve karar

alma süreçlerinin biçimsel olarak varlığını sürdürmesiyle birlikte, et-

kili toplumsal kararların büyük oranda demokratik kurumların dışın-

da alınmasıdır. Karar alma arenaları düzenlenmiş pazarlara, küresel

şirketlere, uluslararası bankalara, finans lobilerine ve ulusüstü örgüt-

lerle rejimelere kaymıştır.

Politika büyük ölçüde rekabetçi devletin konumsal optimizasyon

dayatmasına bağımlıdır ve güçlü bir şekilde uluslararası örgütlerle

müzakereci sistemler alanına kaymıştır. Kapsayıcı özelleştirme süreç-

leri ve uluslararası şirketlerin artan bağımsızlığı, demokratik olarak

denetlenmeyen hükümet dışı organizasyonların da dâhil olduğu dev-

lete ait olmayan aktörlerin etkisini artırmaktadır. Parlamenter yasama

ve karar alma süreçleri yerine neredeyse hiçbir şekilde iç yüzü bilin-

meyen ve denetlenemeyen resmi-özel müzakereci sistemler geliştiril-

miştir. Zararsızlaştırıcı kavramları seven politika bilimi bunu “müza-

kereci devlet” olarak betimlemiştir. Böylelikle –partiler ve parlamento

gibi- ulusal demokratik mekanizmalar önceden alınmış kararları tas-

dik etme ve bunlardan etkilenen ilgililere kabul ettirme ve meşrulaş-

tırma araçları halini almıştır. Özellikle politik karar alma süreçlerinin

ululslararası düzleme kaydırılması demokratiksizleştirmenin bir ara-

cıdır.

Bu kayma demokrasinin merkezi meşruluk kaynaklarından bi-

rinin kaybına neden olacak şekilde yurttaşların genel yararı için en

iyi çözümün ne olabileceğine dair demokratik müzakereyi de ortadan

kaldırmaktadır.

Devamında demokratik karar alma özgül mekanı-

nı yitirmekte ve politik sorumluluklar belirsizleşmektedir. Yurttaşlar

Hirsch, 2005, s. 5-6.

Wolfgang Merkel, “Gibt es eine Krise der Demokratie? Mythen, Fakten und Hera-

usforderungen“, WZB Mitteilungen, Cilt: 139, 2013, s. 7.