86 / 457
85
TBB Dergisi 2017 (130)
Gonca EROL
B. Tedbir Kararının Başvurunun Esasına Etkisi
Bir başvuruda tedbir kararının alınması o başvurunun kabul edi-
lebilirliği ve esası hakkında herhangi yargıyı içermez. Tedbir kararının
verilmesi, başvurucunun başvurusunda yer verdiği ihlal iddialarının
haklılığı anlamına gelmemektedir. Dahası tedbire ilişkin inceleme ile
başvurunun esasına ilişkin inceleme farklı perspektif ve amaçlarla ya-
pılan incelemelerdir. Bu bakımdan, tedbir kararı verilen bir başvuru
hakkında daha sonra ihlal bulunmadığı yönünde karar verilebilir.
70
Hatta pratikte kabul edilebilirlik incelemesinin de esasa ilişkin ince-
leme ile birlikte bölüm tarafından yapılması yönünde karar alınarak
dosyalar bölüme gönderildiğinden bölüm önce tedbir kararı verip, ar-
dında kabul edilemezlik kararı da verebilir.
71
C. Tedbir Talebinin Reddi ve Yeniden Tedbir İstemi
Tedbir talebi niteliği ve amacı gereği bireysel başvurunun yapıl-
ması sırasında sunulabileceği gibi, incelemenin ilerleyen aşamala-
rında da sunulabilir. Aynı şekilde mahkeme de esasa ilişkin kararını
vermeden önce, incelemesinin her aşamasında resen tedbir kararı ve-
rebilir. Bununla yanında, tedbir istemi bir kez reddedildikten sonra
da, koşullarda birtakım değişiklikler meydana gelmiş ise, bunlara
dayanılarak yeniden tedbir isteminde bulunulmasının önünde bir en-
gel bulunmamaktadır. Hatta AYM kimi kararlarında, tedbir talebini
reddetmekle birlikte, koşullar değiştiği takdirde tedbir hususunun ye-
niden değerlendirilebileceğini ve başvurucunun da gelişme olması ha-
linde her aşamada yeniden tedbir talebinde bulunabileceğini hüküm
bölümünde açıkça belirtmektedir.
72
D. Tedbir Kararının Sona Ermesi
6216 sayılı Yasa’nın 49/5 maddesi ile AYM İçtüzüğünün 73/4 hük-
mü gereğince tedbir kararı verilmesi durumunda başvurunun esası
hakkındaki kararın 6 ay içerisinde verilmesi gerekmektedir. Eğer bu
70
Örneğin bkz. AYM, Fatih Hilmioğlu, B. No.2014/648, 20.2.2014 (TAK) ve
18.9.2014 tarihli karar.
71
Örnek olarak bkz. AYM, Z.M. ve I.M. (TAK), B. No.2015/2037, 19.2.2015 (TAK)
ve 6.1.2016 tarihli karar.
72
AYM, Hüseyin Yılmaz (TAK), B. No. 2016/9401, 25.5.2016.