288 / 405
287
TBB Dergisi 2017 (131)
Pınar ÇAĞLAYAN AKSOY
arasında özel bir bağlantı bulunması
87
, bu bağlantı kapsamında ortaya
çıkan güvenin haklı bir güven olması
88
ve son olarak bu güvenin boşa
çıkarılmasıdır.
89
Bu şartlar incelemekte olduğumuz kararlara konu olan olaylar ba-
kımından değerlendirildiğinde, şu tespitlerde bulunmak mümkündür:
Öncelikle belirtmek gerekir ki, haksız fiil ve sözleşme sorumlulukla-
rının temelinde de güvenin korunması düşüncesi yatmaktadır.
90
Ger-
çekten de sözleşme ile tarafların beklentileri ve gelecekteki davranışla-
rına ilişkin güvenleri
91
, haksız fiil hukukunda ise kişilerin başkalarının
davranışlarının kendilerine zarar vermeyeceği konusundaki güvenleri
korunmaktadır. Bununla birlikte, güvenin her türü hukuken korun-
maz ve güvenin ihlal edilmesi, her zaman güven sorumluluğuna yol
açmaz. Dolayısıyla, herhangi bir olayda güven ihlalinin meydana gel-
mesi, güven sorumluluğunun söz konusu olacağı anlamına gelmez.
92
Önemle altını çizmek gerekir ki,
güven sorumluluğu, taraflar arasında
özel bir bağlantının bulunduğu durumlarda, karşı tarafın güveninin
korunmasının bir borcun doğmasının sebebi olduğu durumlarda söz
konusu olur.
93
Kaldı ki, güven sorumluluğunun şartları arasında yer
alan “taraflar arasındaki özel bağlantı”yla kastedilen, taraflar arasında
sözleşmesel yoğunlukta olmamakla
birlikte, tamamen tesadüfi de sayıl-
mayacak şekilde bir güven ilişkisinin ortaya çıkmış olmasıdır. Böyle
87
Özel bir ilişkinin kimler arasında söz konusu olabileceği ve bu ilişkinin hangi yo-
ğunlukta olması gerektiğine ilişkin tartışmalar için bkz. Loser, Nr. 88; Corinne
Widmer, “Vertrauenshaftung- Von der Gefaehrlichkeit des Überflüssigen”, Ze-
itschrift für Schweizerisches Recht, Basel 2001, s. 101 vd., s. 116; Wick, s. 1278;
Ueli Sommer, Vertrauenshaftung, Anstoss zur Neukonzeption des Haftpflicht-
und Obligationenrechts?,
Aktuelle Juristische Praxis
, Zürich 2006, s. 1031 vd, s.
1035; Walter, s. 97 vd.; Wessner, s. 56 vd; Christine Chappuis, “La Responsabilite
Fondée sur la confiance”,
La Semaine Judiciaire
, 1997, s. 165-176, (kısalt. Chappuis,
La Responsabilité), s. 171-172; Schwenzer, Nr. 52.04; Hausheer/Aebi-Müller, Art.
2 ZGB, N. 178; Kırca, s.119 vd; Bärtschi, s. 357 vd.; Huriye Reyhan Demircioğlu,:
“Sorumluluk Hukukunun İkili Yapısının Aşılması Çabalarının Ürünleri Olarak
Culpa in Contrahendo Ve Güven Sorumlulukları”, Sorumluluk ve Tazminat Hu-
kuku Sempozyumu, (28-29 Mayıs 2009), ed. Mustafa Fadıl Yıldırım, Erden Ethem
Atay, Ankara 2009, s. 223 vd. Genellikle kabul edildiği üzere bu tür bir özel ilişki
belirli kişiler arasında, bir kişi grubuyla veya toplulukla söz konusu olabilir.
88
Kırca, s. 117; Oğuztürk, s. 128 vd.
89
Widmer, s. 114; Loser, Konkretisierung, s. 78 vd.
90
Canaris, s. 1 vd.; Schwenzer, ; Loser, Nr. 110; Demircioğlu, s. 226; Kırca, s. 135.
91
Loser, Nr. 86.
92
Kostkiewicz, s. 162; Loser, Konkretisierung, s. 75.
93
Kostkiewicz, s. 162; Loser, Nr. 85.