131

TBB Dergisi 2017 (131)

Kahan Onur ARSLAN

lenmesi mümkündür.

Örneğin idarece bir kişiye bir yıl süreyle kal-

dırım üzerinde büfe işletebileceğine dair verilen izin bir yıllık sürenin

dolmasına rağmen büfeyi kaldırım üzerinde tutan kişiye herhangi bir

müdahalenin yapılmamış olması ve büfenin işletilmeye devam edil-

mesi durumunda idarenin daha önce vermiş olduğu izni zımnen sür-

dürmesi anlamına gelebilir. Elbette idarenin bu doğrultuda vermiş ol-

duğu bir izni her zaman geri alabilmesi mümkündür.

İdarenin kamu malının özel amaçla kullanımı yönünde açık şekil-

de verdiği izin, kişisel nitelik taşıyan bir izindir. İzni alan kişinin bunu

üçüncü bir kişiye devretmesi mümkün değildir.

Taşınmazın fiziki yapısında değişiklik yapmayan yararlanmalar ile

taşınmazın fiziki yapısında değişiklik yapan yararlanmalarda izni ve-

recek idari merci değişiklik göstermektedir. Birinci durumda, örneğin

kahvehanenin önündeki kaldırıma masa sandalye atması durumunda,

izinin kolluk makamları tarafından tek yanlı kolluk işlemleri ile veri-

lebileceği kabul edilirken; ikinci durumda, örneğin seracılığın teşvik

edilmesi amacıyla sahipsiz mal niteliğindeki ve orman sayılmayan ka-

musal taşınmazlar üzerinde üst hakkının kurulması durumunda,

iz-

nin bu malların sahibi olan kamu tüzel kişisinin yetkili makamlarınca

verilmelidir.

İdare bu tür yaralanmalara izin verip vermeme noktasında takdir

yetkisini kullanır. Bir başka ifadeyle idareyi bu tür bir izni vermeye

zorlayacak hukuki bir araç yoktur. İdareye özel yararlanma için bir

izin isteminde bulunulduğu zaman, idarenin bu yararlanmaların hal-

kın kamu malından yararlanmasına engel olup olmayacağını, kamu

malının özgüleme amacına aykırılık oluşturup oluşturmayacağını

araştırması ve eğer özel yararlanma kamu yararına, kamu düzenine

aykırılık teşkil ediyorsa, halka rahatsızlık verecek bir özellik gösteri-

yorsa, izin istemini reddetmesi gerekir.

Gözler/Kaplan, s. 702.

Gözler/Kaplan, s. 703.

Şahin Akıncı, “Seracılığın Geliştirilmesi Amacıyla Kamu Arazisi Üzerinde Üst

Hakkı Tesisi”,

Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi,

1998, C. 6, S. 1-2, s. 767-

768.

Ramazan Yıldırım, İdare Hukuku Dersleri I, Mimoza Basım Yayım, Konya, 2009,

s. 310; Gözler/Kaplan, s. 703.

Giritli/Bilgen/Akgüner/Berk, s. 881.