133

302

İştirak Nafakasının Belirlenmesiyle İlgili Seçilmiş Yargıtay Kararlarının Değerlendirilmesi

Evlilik birliğinde eşlerin çocukların bakımına ve yetiştirilmesine

birlikte özen göstermek yükümlülüğü vardır. Bu özen yükümlülü-

ğünün çocuğun yüksek yararına uygun olarak yerine getirilmesi ge-

reklidir.

Çocuğun yüksek yararından anlaşılması gereken çocuğun

bedensel, duygusal, zihinsel ve sosyal gelişim bakımlarından önce-

likli olmasını gösteren geniş anlaşılması gereken bir kavramdır.

kavram, çocuğun aile içinde anne ve baba ile menfaatlerinin çatışması

halinde öncelikli olarak çocuğun yararlarının korunmasını hedefler.

Eşler, boşanmadan sonra çocuklar eşlerden birine bırakıldığı için ayrı

olarak bu yükümlülüğü ifa etmek zorundadır.

İştirak nafakasının kapsamına anne veya babanın çocuğun ted-

bir nafakasındaki gibi bütün masraflarına katılması girmez, sadece

hâkimin takdir edeceği orandaki masraflarla yükümlülük söz konu-

sudur.

2. İştirak Nafakası Davasında Usul Hükümleri

TMK. m. 329 hükmüne göre iştirak nafakası davasında davacı

olma hakkı, küçüğe fiilen bakan anne ve babaya; ayırt etme gücüne sa-

hip olmayan küçük için gereken hallerde atanacak kayyıma veya vasi-

ye ve ayırt etme gücüne sahip olan küçüğe tanınmıştır. İştirak nafakası

isteme hakkı, velayetin fiilen kullanılmasına bağlı bir hak olduğu için,

çocuğun velayeti kendisine verilen taraftır.

Bu maddenin gerekçesin-

de ayırtım gücüne sahip olan küçüğün nafaka istemesinin kişiye sıkı

sıkıya bağlı bir hakkın kullanılması niteliğinde olduğu belirtilmiştir.

Küçüğe fiilen bakan anne ve baba diğerine karşı çocuk adına nafaka

davası açabilir. Anne ve baba evli değilse anne ile çocuk arasında soy-

bağı doğumla kurulduğundan velayet anneye aittir. Bu nedenle an-

nenin davacı veya davalı olmasında bir sorun yaşanmaz. Baba bakı-

mından ise baba ile çocuk arasında soybağı kurulduktan sonra baba

Yıldız Abik, “Türk Medeni Kanunundaki Hükümler ve Çocuk Hukukundaki Te-

mel İlkeler Çerçevesinde Velayette Çocuğun Yararı”, Prof. Dr. Şener Akyol ‘a Ar-

mağan, İstanbul 2011, s. 3.

Abik, s.3.

N. Feyzi Feyzioğlu, Aile Hukuku, İstanbul 1986,s.389; Kemal Oğuzman,/Mustafa,

Dural, Aile Hukuku, İstanbul 1998, s.271.

Selma Baktır Çetiner, Velayet Hukuku, Ankara 2000, s.143.

Bozovalı, s.148; Ceylan, s.177.