133

351

TBB Dergisi 2017 (133)

Eylül Can KÖSE

Biz çalışmamızı, yalnızca eşlerin ayrı yaşaması halinde uygulana-

cak olan önlemleri içeren TMK m. 197 ile sınırlandırmış bulunuyoruz.

Bu kapsamda öncelikle eşlerin birlikte yaşama yükümlülüğü, istisnai

olarak eşlerin ayrı yaşama hakkı ve bu hakkın hangi şartlarda doğ-

duğu, son olarak da ayrı yaşama halinde hâkimden talep edilebilecek

önlemlerin neler olduğu, inceleme konusu yapılmıştır.

I. Eşlerin Birlikte Yaşama Yükümlülüğü

Eşler, ortak bir hayat kurmak amacıyla evlenirler. Bunun doğal bir

sonucu olarak aynı çatı altında yaşamak durumundadırlar.

TMK m.

185/III, eşlerin birlikte yaşamalarını hüküm altına almıştır. Buna göre

eşler, evlilik devam ettiği sürece, birlikte yaşamakla yükümlüdürler.

Birlikte yaşama yükümlülüğü aynı zamanda eşler için bir haktır.

Evlilik birliğinden doğan diğer yükümlülüklerde olduğu gibi, bu yü-

kümlülüğe aykırı davranılması halinde de uygulanacak doğrudan bir

yaptırım bulunmamaktadır.

Ancak eşlerden birinin ortak konutta di-

ğer eşle yaşamaktan kaçınması, Medeni Kanunumuzda bir boşanma

sebebi olarak sayılmıştır.

Eşler kural olarak birlikte yaşamak zorunda olsalar da, askerlik,

hükümlülük, öğrenim, tedavi, akraba ziyareti, çalıştığı kurum tarafın-

dan görevlendirme gibi sebeplerle bir süreliğine ayrı yaşamak, bu yü-

kümlülüğe aykırılık teşkil etmez.

II. Eşlerin TMK’nın 197. maddesine Dayanan Ayrı Yaşama Hakkı

Eşlerin birlikte yaşama yükümlülüğüne rağmen, bazı hallerde

eşlere ayrı yaşama hakkı tanınmıştır. TMK m. 197/I’e göre “Eşlerden

biri, ortak hayat sebebiyle kişiliği, ekonomik güvenliği veya ailenin

huzuru ciddi biçimde tehlikeye düştüğü sürece ayrı yaşama hakkına

M. Argun Köteli, Evliliğin Hukuki Niteliği ve Evlilik Dışı Beraberlikler, Kazancı,

İstanbul 1991, s. 91.

Turgut Akıntürk, Derya Ateş, Türk Medeni Hukuku, Beta, 19. Bası, İstanbul 2016,

C. II (Aile Hukuku), s. 113; Serkan Ayan, Evlilik Birliğinin Korunması, TBB Yayın-

ları, Ankara 2004, s. 49.

Feyzioğlu, s. 182.

Velidedeoğlu, s. 124; Öztan, s. 198; Ahmet M. Kılıçoğlu, Aile Hukuku, Turhan,

Ankara 2015, s. 210; Ayan, s. 49.

Akıntürk, Ateş, s. 113; Kılıçoğlu, s. 209.