133

352

TMK’nın 197. Maddesi Kapsamında Eşlerin Ayrı Yaşama Hakkı ve Hâkimin Alacağı Önlemler

sahiptir”. Bu hallerden birine dayanarak ayrı yaşayan eş için terk sebe-

biyle boşanma davası açılamaz.

Ayrı yaşama hakkının doğması için gerçekleşmesi gereken seçim-

lik şartlar, eşlerden birinin kişiliğinin, ekonomik güvenliğinin veya

ailenin huzurunun tehlikeye düşmesi hallerinden birinin ortaya çık-

masıdır. Bu haller bakımından önemli olan ortak nokta, bir eşin diğer

eşle ortak yaşamını devam ettirmesinin, onun kişiliğinin, ekonomik

güvenliğinin veya ailenin huzurunun tehlikeye düşmesine sebep ol-

masıdır.

Bir başka ifadeyle, ortaya çıkan tehlike ile ortak yaşamın de-

vam etmesi arasında sebep-sonuç ilişkisi bulunmalıdır.

Eşlerden birinin kişiliğinin tehlikeye düşmesinden maksat, eşin

kişilik hakkına giren bedensel bütünlüğü, onuru, saygınlığı gibi de-

ğerlerinin, ortak yaşamın devam ettirilmesi sebebiyle tehlikeye girme-

sidir.

Örnek olarak, diğer eşin onu dövmesi, rızası dışında cinsel iliş-

kide bulunması, sürekli ona hakaret etmesi, arkadaşlarıyla birlikte her

gece evde içki içmesi, üçüncü bir kişiyle duygusal veya cinsel ilişkiye

girmesi hallerinde eşin kişilik hakkı zedelenir.

Kanunun öngördüğü ikinci seçimlik şart, eşlerden birinin ekono-

mik güvenliğinin tehlikeye düşmesidir. Buna örnek olarak, erkek eşin,

terzilik yapan eşinin müşterilerine sarkıntılık etmesi veya kötü davran-

ması yüzünden, kadın eşin, evinde yürüttüğü mesleğe devam edemez

hale gelmesi gösterilebilir.

Eşlerden birinin yeterli kazanç elde edebi-

lecekken çalışmaktan kaçınması, diğer eşin bizzat kendisinin kazanç

elde edici bir faaliyette bulunabilmesinin ancak ortak yaşamın sona

ermesine bağlı olması (örnek olarak, bir eşin diğerinin çalışmasına izin

vermemesi ve kendisinin de yeterli gelir elde edemiyor olması, ancak

büyük bir şehirde mesleğini ifa edebilecek olan bir estetik uzmanının

eşinin çok küçük bir şehirde oturmak istemesi), eşlerden birinin diğeri-

Seher Kandil, Türk Hukukunda Terk Sebebiyle Boşanma (TMK m. 164), Seçkin,

Ankara 2006, s. 61.

Mustafa Dural, Tufan Öğüz, Mustafa Alper Gümüş, Türk Özel Hukuku, Filiz, 12.

Bası, İstanbul 2016, C. III (Aile Hukuku), s. 179.

Ayan, s. 233.

Kılıçoğlu, s. 267.

Öztan, 352; Dural, Öğüz, Gümüş, s. 180; Ayan, s. 230.

Velidedeoğlu, s. 126; Gümüş, s. 157; Ayan, s. 233.