133

353

TBB Dergisi 2017 (133)

Eylül Can KÖSE

nin malvarlığına zarar vermesi, malvarlıklarının değerlendirilmesinin

engellenmesi halleri de bu duruma örnektir.

Ekonomik güvenliğin

tehlikeye düşmesinde tespit edilmesi gereken, eşin yaşamak için ge-

rekli ihtiyaçlarının tehlikeye girmesidir. Hangi sebepten olursa olsun,

yaşamak için gerekli ihtiyaçların karşılanamıyor olması gerekir.

Eşin ekonomik güvenliğinin tehlikeye düşmesi, ekonomik varlığı-

nın yok olmasına yol açacak boyuta ulaşmışsa, artık ekonomik kişili-

ğini ilgilendiren bir tehlike bulunduğundan dolayı eş doğrudan kişili-

ğinin tehlikeye düşmesine dayanarak da ayrı yaşamaya başlayabilir.

Üçüncü ve son seçimlik şart olan ailenin huzurunun tehlikeye

düşmesinin kapsamına ise öncelikle çocukların huzuru girmektedir.

Eğer eşlerin birlikte yaşaması çocuklara zarar verecekse, ortak yaşam

terk edilebilir. Örnek olarak, eşlerden birinin alkol veya uyuşturucu

bağımlısı olması halinde diğer eşin ortak yaşamı terk etmesi, haklı bir

sebebe dayanır.

Ailenin huzurunun bozulması başka birçok sebepten

kaynaklanabilir. Eşlerden birinin sürekli eve geç gelmesi, kavga ve hu-

zursuzluk çıkarması, çocuklarla ilgilenmemesi gibi davranışlar ailenin

huzurunu bozacak niteliktedir.

Bir kimsenin eşinin anne-babasıyla

görüşmesini engellemesi veya onu sürekli olarak kayın anne-babasıyla

aynı evde yaşamaya zorlaması da ayrı yaşama hakkını ortaya çıkaran

sebepler olarak kabul edilmektedir.

Kanun yukarıda sayılan hallerde ortaya çıkan tehlikenin ciddi

boyutta olmasını aramıştır. Eşler arasındaki her uyuşmazlık, eşlere

ayrı yaşama hakkı vermez.

Tehlikenin ciddi boyutta olup olmadığı

belirlenirken, ortaya çıkan durumun diğer eş için çekilmez hale ge-

Öztan, s. 353; Dural, Öğüz, Gümüş, s. 180; Kılıçoğlu, s. 267; Gümüş, s. 157; Ayan,

s. 234; Abdulkerim Yıldırım, Türk Aile Hukuku, Savaş, Ankara 2014, s. 67; Talih

Uyar, “Yargıtay Kararlarında Ortak Hayatın Tatili ve Sonuçları (MK 162)”,

MBD

2000/1, S. 72, s. 55-56; Kumru Kılıçoğlu Yılmaz, “Evlilik Birliğinin Korunması”,

TBB Dergisi

, 2015, S. 120, s. 437.

Öztan, s. 353.

Gümüş, s. 158.

Öztan, s. 354 vd.; Gümüş, s. 158.

Ayan, s. 234.

Gümüş, s. 160.

Gönensay, s. 140; Akıntürk, Ateş, s. 138; Ayan, s. 234; Şenyuva, s. 62.