133

357

TBB Dergisi 2017 (133)

Eylül Can KÖSE

Alınacak her bir önlem için eşin talebi aranır. Hâkime başvuran

eş, yalnızca önlemlerden birini talep etmişse, hâkim diğer önlemlere

hükmedemez. Bu durum, hâkimin taleple bağlılığı ilkesine dayanır.

Ancak TMK m. 197/IV uyarınca, eşlerin ergin olmayan çocuklarına

ilişkin önlemleri hâkim re’sen alır.

Söz konusu önlemleri talep etme, nisbi kişiye sıkı sıkıya bağlı bir

hak niteliğindedir.

Yani, eşlerden birinin yasal temsilcisi, eşin önlem

talebinde bulunamayacak durumda olması halinde söz konusu ön-

lemleri talep edebilir.

B. Boşanma Davasının Açılmamış Olması

Boşanma davası açıldıktan sonra hâkim tarafından alınacak ön-

lemler TMK m. 169’da düzenlenmiştir. Buna göre boşanma veya ay-

rılık davası açılınca hâkim, davanın devamı süresinde gerekli olan,

özellikle eşlerin barınmasına, geçimine, eşlerin mallarının yönetimine

ve çocukların bakım ve korunmasına ilişkin geçici önlemleri re’sen

alır. TMK m. 197’de ise alınacak önlemlerin şartı olarak boşanma veya

ayrılık davasının açılmış olması yer almamaktadır. Boşanma davası

öncesindeki parasal katkı istemleri, bağımsız bir davanın konusunu

oluşturur ve TMK m. 197’ye dayanır.

Görüldüğü üzere, evlilik birli-

ğinin korunması hükümlerinde yer alan önlemlere başvurulabilmesi,

boşanma davasının açılmamış olması halinde mümkündür.

Ayrıca, boşanma veya ayrılık davası açılmışsa, eşlerin ayrı yaşama

hakkı vardır. Ayrı yaşamanın başka bir sebebe dayandırılması gerek-

mez.

Zira boşanma veya ayrılık davası açıldıktan sonra eşlerin birlik-

te yaşama zorunluluğu söz konusu olamaz.

Hal böyleyken, Yargıtay’ın, fikrimizce isabetsiz şekilde, bazı ka-

rarlarında boşanma davası sırasında TMK m. 197’ye göre tedbir nafa-

kasına hükmettiği

görülmektedir. Söz konusu hükümlerin karşılaş-

Ayan, s. 237.

Dural, Öğüz, Gümüş, s. 175.s

Gümüş, s. 133.

Halûk Bozovalı, Türk Medeni Hukukunda Bakım Nafakaları, Kazancı, İstanbul

1990, s. 20.

Gönensay, s. 141; Schwarz, s. 197; Velidedeoğlu, s. 126; Feyzioğlu, s. 205; Tekinay,

s. 240; Hatemi, Serozan, s. 195.

Yargıtay 2. HD E. 2015/17300 K. 2016/175 T. 11.1.2016; Yargıtay 2. HD E.