134

345

TBB Dergisi 2018 (134)

Melis TAŞPOLAT TUĞSAVUL

denle gerekçeli karar daha sonra yazılırken kısa karara uygun olarak

yazılmalıdır. Bunun yanı sıra gerekçelerde formül, matbu veya görü-

nüşte gerekçeler yazılmamalı; açık, somut, tam gerekçelere yer verile-

rek ilk derece mahkemesi kararı değerlendirilmeli ve kararın hukukî

dayanakları gösterilmelidir. Böylelikle içtihat oluşumuna katkı sağlan-

malı, üst mahkeme niteliğine uygun davranılmalıdır. Gerekçenin hem

yargılamanın taraflarına hem de kararı veren önceki yargı organına

cevap verecek nitelikte olması, kanun yoluna başvuran tarafları haklı

ya da haksız oldukları konusunda tatmin etmesi gerekir.

İstinaf mahkemesi kararlarına karşı temyiz yoluna başvuru süresi

tebliğ tarihinden itibaren başladığından (HMK md. 361) kararın tebliği

gereklidir. Tebligat için taraflar bu konudaki giderleri yatırmalıdır.

İstinaf incelemesi sonunda verilecek kararların içeriği ve dikkat

edilmesi gereken noktalara ilişkin bu genel değerlendirmemizden

sonra istinaf incelemesi sonucunda verilebilecek karar türlerini; istinaf

başvurusunun haksız olması ve başvurunun reddi, istinaf başvurusu-

nun haklı olması ve başvurunun kabulü şeklinde belirtmek mümkün-

dür.

a. İstinaf Başvurusunun Haksız Olması ve Başvurunun Reddi

Buna göre istinaf başvurusunun haksız olması ve reddi; ön incele-

me aşamasından sonra yapılan asıl incelemede ilk derece mahkemesi

kararının usûl ve esas yönünden doğru bulunması, yani vakıa tespitle-

ri ve hukuka uygunluk açısından ilk derece mahkemesi kararının teyit

edilmesi, hukuka uygun bulunmasıdır.

Ancak vurgulamak gerekir

ki; burada istinaf mahkemesi tarafından verilecek karara onama ka-

rarı denilmesi teknik olarak doğru değildir. Bununla birlikte burada

kanundaki ifade ile (HMK md. 353/1,b) “

başvurunun esastan reddine

”

karar verilir.

Söz konusu “

esastan red”

ifadesi ile anlaşılması gereken

Bkz. Özekes, Pekcanıtez Usûl, s. 2265; Özekes, s. 102; İstinaf El Kitabı, s. 62-63.

Bkz. Konuralp, s. 39; Özekes, Pekcanıtez, Usûl, s.2269 vd.; s. 891 vd.; Kuru, s. 697-

698; Özekes, s. 103 vd; Özekes , Kanun Yolu, s. 3114.

Aynı yönde bkz. Rosenberg/Schwab/Gottwald, s. 810.

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi

1.HD

, E.2017/905; K.2017/909 sayılı 15.09.2017

tarihinde verdiği karar ile, Ankara 6. Aile Mahkemesi’nin 20/02/2017 tarih

2015/171 E. 2017/186 K. sayılı kararı usûl ve esas yönünden hukuka uygun

bulduğundan davalı vekilinin istinaf başvurusunun HMK md.353/1-b-1 ben-

di gereğince esastan reddine karar vermiştir ( Kazanci İçtihat Bilgi Bankası,

25.12.2017).

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 4. HD, E. 2017/1233; K.2017/993