134

514

UCP 600 Açısından Bankaların Belgelerle Bağlı Olması Kuralı

UCP 500’de yer alan düzenlemeler ile karşılaştırıldığında, UCP 600

m.17’de hangi belgelerin asıl sayılacağına ilişkin daha ayrıntılı düzen-

lemelere yer verildiği de görülmektedir. 17. maddenin (b) ve (c) bentleri

birlikte ele alındığında, hangi belgelerin orijinal kabul edileceği belir-

lenebilecektir. Buna göre, belgenin kendisi orijinal olduğu konusunda

herhangi bir şey belirtmese de, belgeyi düzenleyenin orijinal görü-

nümlü bir imzasını, işaretini, kaşesini veya etiketini taşıyan; belgeyi

düzenleyenin eliyle yazılmış, daktilo edilmiş, delgilenmiş veya kaşe-

lenmiş gözüken; belgeyi düzenleyenin orijinal kırtasiyesi kullanılarak

düzenlendiği gözüken; orijinal olduğunu belirten belgeler orijinal ka-

bul edileceklerdir.

3) Değerlendirme

Görüldüğü gibi, önemli olduğunu belirttiğimiz tüm bu değişik-

likler ile, bir madalyonun iki yüzü olarak da ifade edebileceğimiz, ak-

rediflerin bağımsızlığı/soyutluğu ilkesi ve bankaların belgelerle bağlı

olması kuralının gereklilikleri bir kere daha vurgulanmış; söz konusu

temel ilkelerde esaslı bir yenilik getirilmese de, özellikle bankaların

belgelerle bağlı olması kuralının uygulanmasında uluslararası alanda

yeknesaklığı sağlamaya yönelik değişikliklerin yapıldığı ve uluslara-

rası ticarette önemli bir finansman aracı olan akreditif mekanizması-

nın söz konusu itibarını zedeleyecek uygulamaların önüne geçilmesi-

nin amaçlandığı gözlenmektedir.

Belgelerin incelenmesi özelinde, UCP 600 m.14’e on iki bendi ile

bir bütün olarak bakıldığında da, belgelerin incelenmesi bakımından

uygulamaların birbiri ile daha tutarlı olmasının ve red sayısının azal-

tılmasının amaçlandığı görülmektedir. Bu doğrultuda, farklı yorum-

lanabilecek ifadelerin kullanımlarından kaçınıldığı, esas itibariyle

uygunluk ilkesinin temel alındığı, bunun yanı sıra ticarî faturalarla

sınırlı olarak belgelere sıkı bağlılık ilkesinin uygulama alanı buldu-

ğu -ki burada da harfi harfine uygunluğun aranmadığı- görülmek-

tedir.

Bu yönde bkz. Rodrigo, s. 12.

Aynı yönde bkz. Karim/Islam, s. 112-113.