TBB Dergisi 96. Sayı

TBB Dergisi 2011 (96)

Sançar Sefer SÜER

Diğer yandan, catch-all eğilimli partilerin geniş kitlelerin siyasi

katılmasını sağlama konusunda isteksiz olmaları, siyasi devşirme ba-

kımından yine kitlelere açık olmamaları, siyaseti sırf iktidara gelme

ve devlet yönetme vasıtası olarak görmeleri, kitlelerin beklenti ve fi-

kirlerinin seslendirilmesi konusunda hassasiyet taşımamaları, vatan-

daşların demokratik düzenden beklentilerinin karşılanması noktasın-

da zafiyet doğurabilecek hususlar olarak göze çarpmaktadır.

Ülkemizde, Avrupa demokrasilerindekilere benzer şekilde kit-

le partilerinin siyasi hayatta yer almamış olması, parti sistemlerinin

dönüşümüyle ilgili söz konusu teorilerin birebir yansımasını görme-

mizi de engellemektedir. Ancak, genel olarak ANAP ve kısmen de

AKP’nin catch-all partilerin ülkemizdeki örnekleri oldukları kabul

edilmektedir.

KAYNAKLAR

59. Hükümet Hükümet Programı

ANAVATAN Partisi Tüzüğü, 26.12.1984.

ANAVATAN Partisi Programı

program/anap-1.html adresinden 17.02.2011 tarihinde erişilmiştir).

Adalet ve Kalkınma Partisi Parti Programı

DUVERGER, Maurice,

Siyasi Partiler,

çev. Ergun Özbudun, Bilgi Yayı-

nevi, İkinci Basım, Mayıs 1974, Ankara.

FORESTIERE, Carolyn,

“Kirchheimer Italian Style-Catch-All Parties or

Catch-All Blocs”

Party Politics,

2009, Vol.15, No.5, s.573-591.

GÖZLER, Kemal, Devletin Genel Teorisi, 2. Baskı, Ekin Yayınevi, Bur-

sa, Ekim 2009.

GUIDA, M./TUNA, T.,

“Centre-Periphery Divide as a Key to Understand

Electoral Choices in Istanbul”

European Journal of Economic and Politi

cal Studies

, 2009, Vol. 2, No.2, s.129-143

docs/articles/25.pdf adresinden 20.02.2011 tarihinde ulaşılmıştır).