140 / 465
TBB Dergisi 2011 (97)
Şebnem NEBİOĞLU ÖNER
139
Paylaşmalı mal ayrılığı rejimine ilişkin olarak TMK 254. maddede,
evliliğin iptal veya boşanma kararıyla sona erdirilmesi halinde, ailenin
ortak kullanımına özgülenmiş ve eşler arasında eşit olarak paylaşma
konusu olan konutta kalmaya ve ev eşyasını kullanmaya hangisinin
devam edeceği konusunda eşlerin anlaşabilecekleri, konutta kalma
hakkını elde eden eşin, bu hakkın tapu kütüğüne şerh edilmesini iste-
yebileceği, eşlerin aile konutunda kimin kalmaya ve ev eşyasını kimin
kullanmaya devam edeceği konusunda anlaşamamaları halinde, hak-
kaniyet gerektiriyorsa hâkimin, olayın özelliklerini, eşlerin ekonomik
ve sosyal durumlarını ve varsa çocukların menfaatlerini göz önünde
bulundurarak bu hakka hangisinin sahip olacağına iptal veya boşan-
ma kararıyla birlikte resen karar vereceği; bu kararda kalma ve kullan-
ma süresinin belirlenerek tapu kütüğüne şerhi için tapu memurluğuna
bildirileceği, aksine karar verilmedikçe hakkın belirlenen sürenin biti-
minde kendiliğinden sona erip, süre sona ermeden yararlanan tarafın
durumunda değişiklik olması halinde, diğer tarafın kararın gözden
geçirilmesini isteyebileceği, eşlerin konutta kira ile oturmaları halinde
ise, hâkimin gerektiğinde konutta kiracı sıfatı taşımayan eşin kalması-
na karar verebileceği ve bu durumda, kiralayanın sözleşmeden doğan
haklarını güvenceye almak için gerekli düzenleme yapılmasına iptal
veya boşanma kararıyla birlikte resen karar verileceği düzenlenmiştir.
TMK 194/IV. fıkra hükmü ise İsviçre Medeni Kanunu’nda yer al-
mayan bir düzenleme olup, hükümde kiracı olmayan eşe, kiralayana
yapacağı tek taraflı bildirimle, kira sözleşmesine katılma hakkı tanın-
mış ve bildirimde bulunan eşin diğer eşle müteselsilen sorumlu olaca-
ğı belirtilmiştir
78
.
Ancak, ZGB 121. maddenin karşılığının Türk hukukunda da yer
alması gerektiği görüşünde olan yazarlarca, bu iki düzenleme, ülke-
mizin sosyal yapısı içinde olması gerekeni sağlamaktan uzak olduk-
ları belirtilerek eleştirilmekte, ayrıca paylaşmalı mal ayrılığı rejimin-
78
Yargıtay da
“Davacının dayandığı 15.10.2000 başlangıç tarihli ve 1 yıl süreli kira söz-
leşmesinde kiracı Ş. M. A. olup, Ş. A. kiracı değildir. Davalı Ş. Medeni Kanun’un 194/4.
maddesi uyarınca kiralayana ihtar gönderip konutu eşi ile birlikte kullandıklarını aile ko-
nutu olduğunu bildirmediğinden kira sözleşmesinin tarafı olmamıştır. Kira sözleşmesinin
tarafı olmayan Ş. hakkındaki davanın reddine karar verilmesi gerekirken tahliyesine karar
verilmesi doğru olmadığından hükmün bozulması gerekmiştir.”
şeklindeki kararında
bu imkâna işaret etmiştir. Y.6.H.D., 19.11.2009 tarih, 2009/6464 E., 2009/10160 K.
sayılı karar için bkz. Kazancı İçtihat ve Mevzuat Bankası.