359 / 521
358
GİRİŞ
Kadına yönelik şiddet, dünyada ve ülkemizde, kentli – köylü; eği-
timli – eğitimsiz; varsıl – yoksul; genç – yaşlı; ev kadını – çalışan kadın
farkı olmaksızın kadınların büyük çoğunluğunun yaşadıkları ortak so-
rundur. Kadına yönelik şiddet bir insan hakları ihlalidir.
Kadına yönelik şiddet, ister kamusal alanda ister özel yaşamda
meydana gelsin, kadının fiziksel, ruhsal, sosyal, cinsel ve ekonomik
açıdan zarar görmesine, acı çekmesine, onurunun zedelenmesine, ka-
dının özgüvenini yitirmesine ve kadınlara karşı ayrımcılığın sürme-
sine yol açan bir eylemdir.
1
Kadına yönelik şiddet olaylarına işyerin-
de, sokakta, okulda, gözaltında, savaşlarda rastlanmaktadır. Ancak,
kadınlar en korunduğu yer diye düşünülen
“aile içinde”
kendi evinde
sevgi, saygı beklediği insan(lar) tarafından daha yaygın bir şekilde şid-
dete uğramaktadır.
2
Kadına karşı şiddet ve aile içi şiddet sorunu çözümlenmedikçe, ka-
dın erkek eşitliğinin sağlanması, kadınlar açısından süregelen özel ve
kamusal alanlar arasındaki uçurumun kapatılması mümkün olamaya-
caktır. Kadınların karar verici konumlarda yeterli sayıda temsil edile-
memeleri, mağdurun korunması ve şiddetin önlenmesi için kalıcı çö-
zümlerin getirilmesini engellemektedir. Günümüzde, kadına yönelik
şiddet, aile içi şiddet toplumsal sorun olarak ele alınmakta, koruyucu ve
önleyici yasalar çıkarılmakta, uluslararası sözleşmeler yapılmaktadır.
I. Uluslararası Hukukta
Kadına Yönelik Şiddetin Önlenmesi Çalışmaları
Kökleri tarih boyunca ataerkil kültürle yeniden üretilen aile içi
egemenlik ilişkisinden kaynaklanan kadına yönelik aile içi şiddetin bir
sorun olarak algılanması ve çözüm üretilmeye çalışılması oldukça ya-
kın tarihlerde gündeme gelmiştir.
Bilindiği gibi, genellikle erkekler tarafından kadınlar üzerinde
egemenlik kurmaya yönelik bir güç kullanma şekli olan şiddet; ha-
1
Tanım için bkz. 1993 tarihli BM Kadına Yönelik Şiddete Karşı Bildirge, md.1.
2
MOROĞLU Nazan;
Kadına Yönelik Şiddet
; Aile Mahkemeleri Yasal Çerçevesi ve
Uygulama Sorunları, İstanbul Barosu Dergisi, Özel Sayı 2: Aile Hukuku, 2007, s.91
vd; güncelleştirilmiş şekli TÜBAKKOM, 2009; Türkiye Barolar Birliği yayını.