278 / 477
TBB Dergisi 2012 (100)
Oğuz POLAT
277
Resmi koşullarda, Amerika Birleşik Devletlerindeki kural, görüşü
kanıt olarak sunulan tüm bilirkişiler keşfe (araştırmaya) konu olurlar.
Bu, karşı tarafın bilirkişinin kimliğini bilme ve bilirkişi tarafından ha-
zırlanan rapora erişme hakkı olduğu anlamına gelmektedir.
Bilirkişi raporunun kapsamının da mutlaka bilirkişinin belirtece-
ği görüşlerin hepsinin tam olarak yansıtan ve bu görüşlerin dayanağı
ve temellerini içeren özelliklere sahip olmalıdır. Tüm veri ile delillerin
kullanılmasının yanı sıra bilirkişinin konuyla ilgili yayınları ve çalış-
maları da yer almalıdır. Burada son on yıllık yayınlarının yer alması-
nın yeterli olduğu belirtilmektedir. Ayrıca son 4 yılda yer aldığı dava-
ların listesinin de bulunması gerektiği ayrıca belirtilmektedir.
Ceza kovuşturmalarında, Federal Ceza Muhakemeleri Usul Ka-
nunu madde 16 uyarınca; devlet (Savcı), Federal İspat Kanunu mad-
de 702, 703, veya 705 kapsamında, kendi kanıtlarını, iddia makamını
oluşturacağı duruşma aşamasında kullanmak istediği tüm tanık be-
yanlarının yazılı özetini sanığa sunmak zorundadır (1).
İfade alma işleminin genellikle avukat ofisinde yapıldığı gözlen-
mektedir. İfade alma işlemi mahkemede olmamaktadır. Avukat tanı-
ğa, ya da yeminli şahide, dava ile ilgili konular hakkında sorular so-
rarak işlemi gerçekleştirir. Bilirkişi yemin ederek tüm uygun sorulara
cevap vermelidir. Soru sorma hakkı yoktur yapacağı iş sadece sorulara
cevap vermektir.
Tüm ifade kelimesi kelimesine görüşme boyunca orada olan zabıt
katibi tarafından kaydedilir. Daha sonra bir nüshası hazırlanır. İfade
sırasında eğer gerekirse bilirkişi kendi avukatını da bulundurabilir ve
davanın diğer tarafları da orada olabilir. Çok özel davalar dışında ha-
kimler ifade alma sırasında hazır bulunmazlar.
Görüldüğü üzere bilirkişilikte temel prensip o konuda uzman ol-
duğunu yayınları ve katıldığı bilirkişi olgularının listesiyle ispatlanmış
olan bilirkişiden tanık fonksiyonuyla görüşün alınması ve bunu sözel
olarak mahkemede yapmasıdır.
Tıbbi Uygulama Hatalarında bilirkişilik
Tıbbi uygulama hataları, Dünya Tabibler Birliği’nin 1992 yılında-
ki 44. genel kurulunda ‘hekimin tedavi sırasında standart uygulamayı
yapmaması, beceri eksikliği veya hastaya tedavi vermemesi ile oluşan
zarar’ olarak tanımlanmıstır (5).