456 / 477
TBB Dergisi 2012 (100)
Yargıtay Kararları
455
Sanığa 03.10.2007 tarihli oturumda yasal haklarının hatırlatıldığı,
müdafi istemediğini ifade eden sanığın sorgusunun yapıldığı, diğer
oturumlarda da sanığın müdafii isteminde bulunmadığı,
Anlaşılmaktadır.
01 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe giren 5271 sayılı CYY’nın 150.
maddesinin 3. fıkrasının ilk hali; “
Üst sınırı en az beş yıl hapis cezasını
gerektiren suçlardan dolayı yapılan soruşturma ve kovuşturmada ikinci fıkra
hükmü uygulanır
” şeklinde iken, 06.12.2006 gün ve 5560 sayılı Yasanın
21. maddesi ile; “
Alt sınırı beş yıldan fazla hapis cezasını gerektiren suçlar-
dan dolayı yapılan soruşturma ve kovuşturmada ikinci fıkra hükmü uygula-
nır
” olarak değiştirilmiştir.
Anılan yasa maddesinde açıkça “
alt sınırı beş yıldan fazla hapis ceza-
sını gerektiren suçlarda
” müdafii görevlendirilmesinin zorunlu olduğu
hükme bağlanmış, alt sınırı beş yıl olan suçlar bu kapsamın dışında
bırakılmıştır.
Bununla birlikte aynı Yasanın 196. maddesinin 2. fıkrasındaki; “
sa-
nık alt sınırı beş yıl ve daha fazla hapis
”, istinafa ilişkin 272/1. maddesin-
deki;
“onbeş yıl ve daha fazla hapis
”, temyize ilişkin 286. maddenin 2.
fıkrasının (a) ve (b) bentlerindeki; “
beş yıl veya daha az hapis
”, aynı fık-
ranın (f) bendindeki; “
on yıl veya daha az hapis
”, temyizde duruşmaya
ilişkin 299. maddedeki; “
on yıl veya daha fazla hapis
” şeklindeki ifadeler
göz önüne alındığında, yasa koyucunun bu ifade tarzını, bilinçli olarak
tercih ettiği ve alt sınırı beş yıl hapis cezasını gerektiren suçları zorunlu
müdafilik kapsamına almadığı sonucuna ulaşılmaktadır.
Bu bilgiler ışığında somut olay değerlendirildiğinde;
Sanığa atılı silahla kişinin yaşamını tehlikeye sokacak şekilde kas-
ten yaralama suçuna öngörülen ceza miktarının 5237 sayılı TCY’nın
87/1-son maddesi uyarınca “beş yıldan az olamaz” şeklinde belir-
lendiği göz önüne alındığında, CYY’nın 150/3. maddesi kapsamında
müdafii görevlendirme zorunluluğu bulunmamaktadır. Nitekim Ceza
Genel Kurulunun 11.10.2011 gün ve 182-204 sayılı kararı ile de aynı
sonuca ulaşılmıştır.