Background Image
Previous Page  106 / 537 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 106 / 537 Next Page
Page Background

TBB Dergisi 2012 (101)

Candide ŞENTÜRK / Tuğba BAYZİT

105

dan

“sübut”

olarak adlandırılan faaliyetler için kullanılan vasıtalara

delil denilir

4

.

Delil (kanıt, ispat vasıtası), ceza uyuşmazlığının konusu olan olayı

temsil eden, olayın mahkemede canlandırılmasına yarayan araç ola-

rak da ifade edilmiştir

5

. Yine delilin yargılama konusu olayın açıklığa

kavuşturulması, bir başka deyişle, maddi gerçeğin bulunabilmesi için

ispat amacıyla kullanılan araçlar olduğu da belirtilmektedir

6

.

Ceza yargılamasında hukuk yargılamasında olduğu gibi bir ispat

külfeti (yükü) sorunu yer almamaktadır

7

. Yani sanık suçlu olmadığı-

nı ispatla mükellef değildir. Sanığa susma hakkının tanındığı bir hu-

kuk düzeninde ispat yükünden bahsedilmesi olanaksızdır

8

. Mahkeme

re’sen yapacağı araştırma sonucunda, önüne getirilen delillerin tartı-

şılması ile sanığın suçlu veya suçsuz olduğu ve maddi gerçeğin ortaya

çıkarılması konularında bir karara varmak durumundadır

9

. Savcılık

makamı da sanığın aleyhine olan delillerin yanı sıra lehine olan delil-

leri de araştırmalıdır

10

.

Yargılama sonucunda sanığın suçu işlediği tam olarak ortaya çı-

karılmadıkça, “

şüpheden sanık yararlanır”

ilkesinden yola çıkılarak,

suçsuz kabul edilecektir. Ceza muhakemesinde her şey delil olarak

nitelendirilebilir. Ancak bir şeyin delil olarak sunulması, delil olarak

kabulü anlamına gelmemektedir. Hâkim sunulan delilleri serbestçe

değerlendirecektir

11

.

4 KUNTER Nurullah/ YENİSEY Feridun/ NUHOĞLU Ayşe, Muhakeme Huku-

ku Dalı Olarak Ceza Muhakemesi Hukuku, 17.Baskı, Kasım 2009, s.609. Bir baş-

ka tanımda da aynı şekilde olayın hâkim tarafından sabit görülmesi ya da taraf

bakımından ispat edilmesinin gerektiği buna sübut bulma denildiği ve delillerin

de olayın belirlenmesine yaradığı belirtilmiştir (KUNTER Nurullah/ YENİSEY

Feridun, Muhakeme Hukuku Dalı Olarak Ceza Muhakemesi Hukuku, 2005

Ekim, s.193).

5 CENTEL/ ZAFER, s.205.

6 ÜNVER Yener/HAKERİ Hakan, Ceza Muhakemesi Hukuku, Ankara Mart

2010, s.569; HAKERİ Hakan/ ÜNVER Yener, Ceza Muhakemesi Hukuku Temel

Bilgiler, Ankara Eylül 2010, s.294.

7 ÖZTÜRK/TEZCAN/ERDEM/SIRMA/SAYGILAR/ALAN, s.292; YURTCAN

Erdener, Ceza Yargılaması Hukuku, 12. Bası, İstanbul Ocak 2007, s.268.

8 ÖZTÜRK/TEZCAN/ERDEM/SIRMA/SAYGILAR/ALAN, s.293-294.

9 YURTCAN, Şerh, s. 636; ÖZBEK/ KANBUR/ DOĞAN/ BACAKSIZ/ TEPE,

s.585.

10 ÖZBEK/ KANBUR/ BACAKSIZ/ DOĞAN, s.115; ÖZBEK/ KANBUR/ DO-

ĞAN/ BACAKSIZ/ TEPE,, s.585.

11 Ayrıntılı bilgi için bkz. ÖZTÜRK/TEZCAN/ERDEM/SIRMA/SAYGILAR/