TBB Dergisi 103. Sayı

TBB Dergisi 2012 (103)

Ayşen SEYMEN ÇAKAR

175

Anlaşılacağı üzere Birinci Dünya Savaşı sonrası dönemde, insan-

lığa karşı suçlar ifadesi, genel kabul görmüş bir ifade değil, devletler

tarafından şüphe ile yaklaşılan bir ifade olmuştur. Bunun sebebi ise ifa-

denin çok geniş kapsamlı, belirsiz, teknik olmayan bir ifade olmasıdır.

Genel olarak, yoğun şekilde insanların ve sivillerin öldürülmesi fiille-

rinin bir suç oluşturduğu kabul edilmekle birlikte bu suçun nasıl ifade

edileceği ve sınırlandırılacağı konusunda uzlaşma sağlanamamıştır. Bu

tür suçların savaş suçlarından ayrı olarak kabul edilmemesi, savaş suç-

larının içinde değerlendirilmesi gerektiğine yönelik görüşler ileri sü-

rülmüştür. Konu hukuki olmaktan ziyade, politik bir problem olarak

görülerek o dönem için üstü örtülmüş ve çözümsüz bırakılmıştır.

2.2. İKİNCİ DÜNYA SAVAŞI SONRASI DÖNEM

İnsanlığa karşı suçlar kavramı, uluslararası hukuk metinlerine II.

Dünya Savaşı sonrası girmiş, ve gelişimini halen sürdürmekte olan

bir kavramdır. İkinci Dünya Savaşı’ndan günümüze kadar uluslara-

rası alanda, insanlığa karşı suçlar ile ilgili pek çok çalışma yapılmış

ve kavramın belirginleşmesini sağlayan pek çok sözleşme imzalan-

mıştır. Ulusal ve uluslararası alanda yaşanan gelişmeler, bu kavramın

içeriğinin giderek daha belirginleşmesine ve ortak bir tanıma ulaşma

yönünde ilerlemelerin sağlanmasına katkıda bulunmuştur.

Savaş

suçları ve soykırımın aksine insanlığa karşı suçların uluslararası bir

belgede yer alması uzun zaman almıştır. İnsanlığa karşı suçlar huku-

ku öncelikle uluslararası teamül hukukunun gelişimiyle paralel ola-

rak gelişimini sürdürmüştür. Bu suçun tanımı daha çok uluslararası

mahkemelerin statülerinde yer almakla birlikte bu tanımlar arasında

önemli farklılıklar vardır. Dahası bu belgelerdeki insanlığa karşı suç

tanımları tamamen doğrusal değildir. Sonraki tanımlar bazen daha

geniş ve bazen de öncekilerden daha dar kapsamlı tutulmuştur. So-

nuç olarak insanlığa karşı suçları yasaklayan normun içeriği, soykı-

rım ve savaş suçlarını yasaklayan normlardan daha çok tartışmalara

konu teşkil etmiştir.

Ezeli Azarkan,

“Uluslararası Hukukta İnsanlığa Karşı Suçlar”

Ankara Üniversitesi

Hukuk Fakültesi Dergisi,

C. 52, S. 3 (2003), s. 275

BartramS. Brown (ed.),

Crimes Against Humanity, Research Handbook on International

Criminal Law

, Crimes Against Humanity: Margaret M. DeGuzman, Edgar Elgar

Publishing, 2011