292 / 465
TBB Dergisi 2012 (103)
Harun GÜNDÜZ
291
aramanın sakıncalarından bahseden BAKIRCI
17
, bu durumun özellikle
Meclis Başkanı’nın takdir yetkisinin olduğu şeklindeki yorumlara ze-
min hazırlayabileceği tehlikesine işaret etmektedir. Nitekim gerekçe
şartının, tam da bu şekilde yorumlandığı uygulamalar geçmişte ya-
şanmıştır
18
. Ancak bu uygulamalara, Meclis Başkanı’nın takdir yetkisi
başlığı altında daha ayrıntılı olarak değinilecektir.
Gerekçe konusunda ARSEL
19
, olağanüstü toplantı isteminde ko-
nunun belirtilmesi zorunluluğunun mantıki bir sonucu olarak öner-
gede gerekçenin de bulunması gerektiğini öne sürmektedir. Millet-
vekillerinin talebi üzerine Meclis Başkanı’nın TBMM’yi toplantıya
çağırabilmesinin iki koşulu bulunduğunu dile getiren TEZİÇ’e göre
bu koşullar, üyelerin beşte birinin imzasını taşıyan bir toplantı tale-
bi olması ve toplantı önergesinin gerekçeli olmasıdır. Yine benzer bir
şekilde ÖZBUDUN’da önergenin gerekçeli olması gerektiği görüşünü
savunmaktadır
20
.
Bu konuda NEZİROĞLU
21
; Cumhurbaşkanı veya Meclis
Başkanı’nın doğrudan yapacağı toplantı çağrısında gerekçe gösterme
yükümlülüğü aranmazken milletvekillerinin istemi üzerine yapılacak
olağanüstü toplantı bakımından gerekçe aranmasının bir tezat oluş-
turduğunu ifade etmektedir. Şöyle ki, sanki milletvekillerinin gerçekte
ihtiyaç olmadığı halde olağanüstü toplantı isteminde bulunabilecek-
leri endişesinden hareketle gerekçe yükümlülüğünün sadece üyelerin
istemi üzerine yapılacak toplantı için şart koşulduğunu ifade etmekte
ve bu durumu parlamenter demokrasi ile bağdaştırmanın mümkün
olmadığını öne sürmektedir.
Yukarıda da değinildiği üzere gerekçeyi bir şart olarak öngören
İçtüzük hükmünün Anayasa’ya aykırı olabileceği de göz önüne alın-
dığında söz konusu hükmün, olağanüstü toplantı önergesinin sıh-
hatini etkileyecek ve yokluğu halinde işleme konulmasını önleyecek
bir hüküm olarak değil de, gerekçe bulunmasının uygun ve yerin-
17
BAKIRCI, F. (2000), TBMM’nin Çalışma Yöntemi, İmge Kitabevi, Ankara, s. 102-
106
18
Neziroğlu, a.g.e., s. 8-9
19
ARSEL, İ. (1965),
Türk Anayasa Hukukunun Umumi Esasları
, Mars Matbaası,
Ankara, s. 278
20
Aktaran: Has, a.g.e., s. 374 ve Neziroğlu, a.g.e., s. 12
21
Neziroğlu, a.g.e., s. 11