342 / 441
TBB Dergisi 2013 (104)
Atilla PINAR
341
cc-
Madde 1797
– Hâkim;
birbirini mahkemeye veren taraflardan
hiçbirinin ziyafetine gitmez.
dd-
Madde 1798
– Hâkim; mahkeme esnasında taraflardan yalnız
birini hanesine kabul veya
hüküm sırasında biriyle yalnız kalmak
veya taraflardan birine el, göz veya baş ile işaret eylemek veya taraf-
lardan birine gizli lakırdı veya diğerinin bilmediği lisanla söz söy-
lemek gibi töhmet ve su-i zanna sebep olabilecek hal ve harekette
bulunmamalıdır.
ee-
Madde 1799
– Hâkim;
hasım taraflar arasında adaletle hük-
metmeye memurdur.
Bundan dolayı;
taraflardan biri her ne kadar şerefli kimselerden
ve diğeri halktan biri olsa bile yargılama sırasında
tarafları oturt-
mak
ve
kendilerine bakmak
ve
söz vermek
gibi muhakemeye ait iş-
lemlerde tamamıyla
Adalet Ve Eşitliğe
riayet etmelidir.
c -
“Hâkimin Vazifeleri”
başlıklı 3. Fasıl;
Madde 1800 ilâ 1807’de hâkimin görev yeri, süresi ve yetkisi ile
ret ve çekinme sebepleri düzenlenmiş olup bu minvalde olmak üzere;
aa-
Madde 1808 –
Hâkimin lehine hüküm verdiği kişi; hâkimin
usul veya füruu veya eşi veya hükmedilen şeyde hâkimin ortağı veya
hâkimin hususi hizmetçisi veya hâkimin verdiği nafakayla geçinen
adamı olamaz.
Bundan dolayı; hâkim bunlardan birinin davasına bakamaz ve
lehine hüküm veremez.
bb-
Madde 1809,
Hâkimin 1808. maddede belirtilen ve davasına
bakamayacağı şahıslara ait davaların ne suretle, kimin tarafından ve
nasıl çözüleceğini düzenlemektedir.
cc-
Madde 1812 –
Hâkimin zihni;
gam, keder, açlık veya uyku
basması gibi sağlıklı düşünmeye engel olabilecek bir arıza ile belirsiz
veya düzensiz hale gelirse hüküm vermeye girişmemelidir.
cc-
Madde 1813 –
Hâkim;
yargılamada gerekli tetkikleri yürüt-
mekle birlikte işi sürüncemede bırakmamalıdır. (AİHS 6. Md makul
süre)
d -
“Suret-i muhakemeye dairdir.”
başlıklı 4. Fasıl;