394 / 441
TBB Dergisi 2013 (104)
Disiplin Kurulu Kararları
393
Sanığın asıl mahkûmiyeti 5237 sayılı TCK’nun 50/5. madde ve fıkrası
uyarınca kısa süreli hapis cezasından çevrilen adli para cezasıdır. 647 sayı-
lı Yasanın 4. maddesi uygulanmak suretiyle kısa süreli hürriyeti bağlayıcı
cezadan çevrilen para cezalarının anılan maddenin 4. fıkrasındaki ‘bu hük-
mün uygulanması kanun yollarına başvurmada engel teşkil etmez’ hükmü
uyarınca miktarına bakılmaksızın temyizi olanaklı ise de kısa süreli hürriyeti
bağlayıcı cezaların para veya maddede yazılı tedbire çevrilmesi yönünde 647
sayılı Yasanın 4. maddesindeki ilkelere benzer şekilde yer veren 5237 sayılı
TCK’nun 50. maddesinde ‘uygulamada asıl mahkûmiyet bu madde hüküm-
lerine göre çevrilen adli para cezası veya tedbirdir’ hükmüne yer vermesine
karşın ‘bu hükmün uygulanması kanun yollarına başvurmada engel teşkil
etmez’ hükmüne yer verilmemesi nedeniyle 5237 sayılı Yasanın 50. maddesi
uyarınca gerek kısa süreli hürriyeti bağlayıcı cezaya seçenek olarak hükmedi-
len gerek 52. maddesi uyarınca doğrudan hükmedilen iki milyar (2000 TL)’yi
aşmayan adli para cezalarına ilişkin hükümlerin temyiz yeteneği bulunma-
maktadır. Kaldı ki suç vasfına yönelik bir temyiz bulunmayıp eylemin başka
bir suça dönüşmesi olasılığı da söz konusu değildir.
Anayasa Mahkemesinin 23.07.2009 gün 2006/65 esas 2009/114 karar
sayılı kararıyla ‘1412 sayılı CMUK’nun 2789 sayılı Yasanın 1. maddesiyle
değiştirilen 305. maddesinin 2. fıkrasının Anayasaya aykırı olduğundan ip-
taline, kararın Resmi Gazetede yayımlanmasından başlayarak bir yıl sonra
yürürlüğe girmesine’ karar verilmiştir.
Anayasanın 153. maddesinin 5. fıkrasında ‘iptal kararları geriye yürü-
mez’ düzenlemesi karşısında 1500 TL adli para cezasının hüküm tarihine göre
temyiz yeteneği bulunmamaktadır”
açıklamasıyla Özel Daire bozma ka-
rarının kaldırılması ve temyiz isteminin reddine karar verilmesi iste-
miyle itiraz yasa yoluna başvurulmuştur.
Dosya Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Genel
Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlan-
mıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Yargıtay Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmaz-
lık; 10.07.2007 tarihinde hükmedilen ve 5237 sayılı TCY’nın 50/5. mad-