TBB Dergisi 110. Sayı

TBB Dergisi 2014 (110)

Selin SERT

339

Çağrı üzerine çalışmaya dayalı iş sözleşmesi, diğer kısmi çalışma

türlerinden farklı olarak iş süresinin uzunluğunu ve konumunu belir-

leme yetkisini işçi yerine işverene tanıyan bir çalışma biçimidir

. Çağrı

üzerine çalışmada, işçi ve işveren aralarında anlaşarak işçinin hizmet

edimini, ne şekilde ve hangi zamanlarda, ne miktarda yerine getirece-

ğini kararlaştırabilecekleri gibi, hizmet ediminin yerine getirilmesinin

ne zaman ve ne şekilde olacağını belirleme yetkisini tamamen işverene

de verebilirler. Yani, çağrı üzerine çalışmaya dayalı iş sözleşmesi iki

türlü ortaya çıkabilmektedir. Taraflar ya önceden belirli bir süre için-

de işçinin ne kadar süre çalışacağını saptar ki, bu durumda işverene

işçiyi çağrı yoluyla işe davet etme imkanı verilmektedir ya da işçinin

belirlenen süre içinde toplam ne kadar süre ve ne zaman çalışacağını

belirleme yetkisi tamamen işverene tanınabilir. Türk İş Hukukunda

birinci tür çağrı üzerine çalışma şekli düzenlenmiştir

Türk İş hukuku uygulamasında ve öğretide karşılaşılan bir iş iliş-

kisi olmasına rağmen, çağrı üzerine çalışmaya dayalı iş sözleşmesi an-

cak 4857 sayılı iş kanunu ile yasal bir düzenlemeye kavuşma imkanı

bulabilmiştir.

Çağrı üzerine çalışmaya dayalı iş sözleşmesi özellikle, otellerde,

medya sektöründe, fabrikalarda ve eğlence yerlerinde çalışan işçilerin

varlığı ile yaygınlaşan bir iş sözleşmesi türüdür

Çağrı üzerine çalışmaya dayalı iş sözleşmesi; iş sözleşmesinde

zorunlu bir çağrı süresinin kararlaştırılarak yahut kararlaştırılmadan

neklik ve 4857 Sayılı İş Kanunu’na Çeşitli Yansımaları”, İstanbul Ticaret Üniversi-

tesi Sosyal Bilimler Dergisi, Y.5, S.10, Güz 2006/2, (Esneklik), s. 199.

Centel, Tankut: Kısmi Çalışma, s. 41.

Eyrenci, Öner: Uygulama ve İş Hukuku Açısından Kısmi Süreli Çalışmalar,

İstanbul 1989, (Kısmi Süreli Çalışma), s. 32-33; Centel, Tankut: Kısmi Çalışma, s.

41.

Çelik, Nuri: İş Hukuku, s. 91; Eyrenci, Öner: Esneklik, s. 4; Tuncay, A.Can: Hizmet

Akdinin Türleri, s.27; Aktay, Nizamettin-Arıcı, Kadir- Kaplan, Tuncay: İş Huku-

ku, Ankara 2006, s. 93; Şahlanan, Fevzi: 4857 Sayılı Yeni İş Kanunu Değerlendirme

Konferansı Notları, İstanbul 2003, s. 81; Süzek, Sarper: s. 222; Eyrenci, Öner: “4857

Sayılı Yeni İş Kanunu”, TİSK-İşveren Dergisi, Temmuz 2003, (Yeni İş Kanunu),

tisk.org.tr/isveren_sayfa.asp?yazi_id=758&id=45; Eyrenci, Öner:

Yeni Düzenleme, s. 28; Eyrenci, Öner: Esneklik , s. 4; Zeytinoğlu, Emin: Esneklik, s.

198; Demir, Fevzi: Sorularla Bireysel İş Hukuku, Türkiye Barolar Birliği Yayınları,

C.I, Ankara 2006, s. 95; Tuncay, A.Can: “İş Sözleşmesinin Türleri ve Yeni İstihdam

Biçimleri”, Yeni İş Yasası Sempozyumu, İstanbul Barosu Yayınları, İstanbul 2003,

(Yeni İstihdam Biçimleri), s. 137 .