53 / 413
Yabancı Irk ve Millet İsimlerinin Soyadı Olarak Kullanılması Yasağı ve Bir Anayasa...
52
kimliği altında sağlanması hedefinin altını çizmektedir
82
. Fakat onlara
göre, “1934 yılında anlaşılabilir olan bu kural, günümüzde bütünleşti-
rici ve birleştirici olmak bir yana, vatandaşların bir kısmında, özellik-
le çoğunluğu oluşturanlardan farklı etnik ve/veya dini kimliğe sahip
olanlar arasında haklı olarak ayrımcılığa uğradıkları kanısını doğur-
makta, bu da milli birlik ve beraberliğe aslında zarar vermektedir.”
83
.
Bir başka yüksek mahkeme üyesi daha ileriye giderek düzenlemenin
“o gün dahi amacını aşan şekilde yasalaştığı”nı
84
vurgulamaktadır.
İlga edilen ve halen yürürlükte olmayan 1587 sayılı Nüfus Kanu-
nu’ndaki benzeri bir hükmün 2003 tarihli bir kanunla ortadan kaldı-
rılması yargıçların iltifat ettiği örnektir
85
. Hemen belirtmek gerekir ki,
iki düzenleme arasındaki benzerlik içerik yönünden değil sınırlayıcı-
lık açısındandır. Bu hüküm yeni doğmuş çocuğun adının konulma-
sıyla ilgili “..Milli kültürümüze…örf ve adetlerimize uygun düşme-
yen” isimlerin konulamayacağına ilişkindir. Buna göre, kanun koyucu
“Nüfus Kanunundaki bu ibarenin insan haklarına dayalı demokratik
toplum düzeninin gereklerine uygun düşmediğinden hareketle yeni
bir düzenleme yapma ihtiyacı hissetmiştir.”
86
. Dolayısıyla bu üyeler
kanun koyucunun yapmadığı bir değişikliği Anayasa Mahkemesi’nin
vereceği bir iptal kararı ile ‘negatif kanun koyuculuk’
87
(
negative legisla-
tion
) sıfatıyla gerçekleştirmesi gerektiğinden dem vurmaktadır.
SONUÇ
Yabancı ırk ve millet isimlerinin soyadı olarak kullanılması yasağı
yakın zamanda bir Anayasa Mahkemesi kararına konu olmuştur. Söz
konusu Anayasa Mahkemesi kararında yerel mahkeme 2525 sayılı Ka-
nunda yer alan yabancı ırk ve millet isimlerinin soyadı olarak kullanıl-
ması yasağının iptali için başvurmuştur. Ancak Anayasa Mahkemesi
9’a 8 karşı oyla yerel mahkemenin iptal başvurusunu reddetmiştir.
82
“Haşim Kılıç ve Engin Yıldırım’ın Karşı Oy Yazısı”, Ibid., s.899-900
83
Ibid., s.900
84
“Osman Alifeyyaz Paksüt’ün Karşı Oy Yazısı” Ibid., s.904
85
“Haşim Kılıç ve Engin Yıldırım’ın Karşı Oy Yazısı”, Ibid., s.900-901
86
Ibid., s.901
87
Alec Stone Sweet, Governing with Judges: Constitutional Politics in Europe,
Oxford, Oxford University Press, 2000, 34-37