359 / 497
Hukukî Şartlar Oluşmadan Verilmiş Olan Türk Vatandaşlığını Kazanma Kararının ...
358
60 günlük sürenin uygulanması ile, m. 40 uyarınca vatandaşlığa
alınma kararının geri alınmasına yönelik olarak eleştirilen
52
“ilgilinin
Türk vatandaşlığını kazanması sonucunda, ona bağlı olarak Türk va-
tandaşlığını kazanmış kimselerin durumu ya da ilgilinin Türk vatan-
daşı olmakla edinmiş olduğu haklar gibi konularda ortaya çıkabilecek
ağır sonuçlar” da hafifleyebilecektir. Zira vatandaşlık kararından iti-
baren sadece 60 gün sonrasını kapsayan “geçmişe yönelik etki gider-
me” söz konusu olacak; bu sürenin geçmesinden sonra vatandaşlığa
alınma kararı kesinleşmiş olacaktır. Örneğin, 5 yıl gibi bir süre sonra,
idarenin geri alma kararı üzerine geçmişe yönelik etkiyi gidermesi
söz konusu olmayacağından olası ağır sonuçlar hafiflemiş olacaktır.
Bu sonuç hukukî istikrar ilkesi ile de örtüşecektir.
TVK açısından hukukî şartlar oluşmadan verilmiş olan vatandaş-
lığı kazanma kararının geri alınması için açıkça bir süre getirilebilir
53
;
bu şekilde hukukî belirlilik ve öngörülebilirlik sağlanmış olur. Ancak
Kanunun konuya ilişkin belli bir süre öngörmeyen mevcut durumu
değerlendirildiğinde, idare hukuku doktrini ve Danıştay’ın kimi ka-
rarları uyarınca bu sürenin 60 gün olarak kabulü gereklidir. Bu sonuç,
idarî kararların, iptal davası açılabilme süresi geçtikten sonra kesinleş-
mesi ile de uyumlu olacaktır. Sürenin 60 günü geçecek şekilde tayini
ise, vatandaşlık kararının ilgili ve ilgiliye bağlı diğer kişiler nezdinde
yaratmış olduğu etkinin giderilmesinin getireceği ağır yük nedeniyle
kabul edilmemelidir.
SONUÇ
TVK’nın 40. maddesi kapsamında
ilgilinin kusuru olmamasına
rağmen
hukukî şartlar oluşmaksızın Türk vatandaşlığını kazandığı-
na karar verilmişse, idarenin bu konudaki hukuka aykırı kararını geri
alması, 60 günlük süreye tabi olmalıdır. Diğer bir anlatımla, TVK’nın
40. maddesi, 60 günlük süre sınırı dahilinde değerlendirilmelidir. 60
günlük süre geçtiğinde ise artık ilgilinin kazanmış olduğu Türk va-
52
Güngör, s. 184.
53
Kanun’da belirli bir “sürenin” öngörülmesi hakkında bkz. Tanrıbilir, Vatandaşlığın
Kaybı, s. 55.