sayi115

TBB Dergisi 2014 (115)

Şebnem NEBİOĞLU ÖNER

479

tarihli “

Küçüklerin Korunması Konusunda Makamların Yetkisine ve Uy-

gulanacak Kanuna Dair Lahey Sözleşmesi

” ve 1980 tarihli “

Çocukların

Velâyetine İlişkin Kararların Tanınması ve Tenfizi ile Çocukların Velâyetinin

Yeniden Tesisine İlişkin Avrupa Sözleşmesi

” daha önce uluslararası çocuk

kaçırma vakalarında uygulama alanı bulmuş ise de, bu Sözleşmelerin

daha ziyade, velayet hakkı ve bu kapsamda verilen kararların tanın-

ması ve tenfizi ile ilgili olduğu açıktır

Sözleşme taraf devletlerdeki uygulamanın geneli itibarıyla olduk-

ça başarılı olup, hâlihazırda seksen altı devlet

sözleşmeye taraftır

Bu açıdan Sözleşme, binlerce kaçırma vakasının çözüme ulaştırıl-

masına katkıda bulunduğu gibi, kaçırma eyleminin her iki ebeveyni

ile ilişki kurma hakkı olan çocuk açısından zararlı olduğuna işaret

eden açık mesajıyla ve çocuğun acilen iadesi hususundaki tedbirinin

etkililiğiyle, diğer birçok vaka açısından da caydırıcı bir görev üstlen-

mektedir

tarihli ve 99/13909 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile onaylanmasını müteakip, 15

Şubat 2000 tarihli ve 23965 sayılı Resmi Gazetede yayımlanmıştır. Onay belgesi-

nin, 31 Mayıs 2000 tarihinde tevdi yeri olan Hollanda Dışişleri Bakanlığına iletil-

diği Sözleşme, Türkiye açısından 1 Ağustos 2000 tarihinde yürürlüğe girmiştir.

Çocukların, diğer uluslar arası sözleşmeler kapsamında iadesi hususunda ayrıntılı

bilgi için bkz. Giray, Faruk Kerem, Milletlerarası Özel Hukukta Kaçırılan veya

Alıkonan Çocukların İadesi, İstanbul 2010, s.235 vd.

Türkiye, Almanya, Amerika Birleşik Devletleri, Arjantin, Arnavutluk, Avustralya,

Avusturya, Bahama Adaları, Belarus (Beyaz Rusya), Belçika, Belize, Bosna-Her-

sek, Brezilya, Bulgaristan, Burkina Faso, Çek Cumhuriyeti, Çin Halk Cumhuriye-

ti, Danimarka, Dominik Cumhuriyeti, Ekvator, El Salvador, Estonya, Fiji Adaları,

Finlandiya, Fransa, Guatemala, Güney Afrika, Gürcistan, Hırvatistan, Hollanda,

Honduras, İngiltere, İrlanda, İspanya, İsrail, İsveç, İsviçre, İtalya, İzlanda, Kana-

da, Karadağ, Kolombiya, Kosta Rika, Letonya, Litvanya, Lüksemburg, Macaris-

tan, Makedonya Cumhuriyeti, Malta, Meksika, Moldova, Monako, Morityus (Ma-

uritius), Nikaragua, Norveç, Özbekistan, Panama, Paraguay, Peru, Polonya, Por-

tekiz, Romanya, Saint Kitts ve Nevis, San Marino, Seyşeller, Sırbistan, Slovakya,

Slovenya, Sri Lanka, Şili, Tayland, Trinidad ve Tobago, Türkmenistan, Ukrayna,

Uruguay, Venezuela, Yeni Zelanda, Yunanistan, Zimbabve Sözleşmeye taraf dev-

letlerdir. Bkz.

http://www.hcch.net/index_en.php?act=conventions.status&cid.

Copertino, M. M., Hague Convention on the Civil Aspects of International Child

Abduction: An Analysis of Its Efficacy, 6 Conn. J. Int’l L. 715.; Horstmeyer, E. S.,

The Hague Convention on the Civil Aspects of International Child Abduction: An

Analysis of Tahan and Viragh and Their Impact on Its Efficacy, 33 U. Louisville

J. Fam. L. 125.; Duncan, W., Action in Support of the Hague Child Abduction

Convention: A View from the Permanent Bureau, 33 N.Y.U. J. Int’l L. & Pol. 103.

Skoler, G., A Psychological Critique of International Child Custody and Abduction

Law, 32 Fam. L.Q. 557; Rivers, D. R., The Hague International Child Abduction

Convention and the International Child Abduction Remedies Act: Closing Doors