sayi115

TBB Dergisi 2014 (115)

Ömer ÖMEROĞLU

toplumsal bir varlık olarak insana özgü olan belirti, nitelik ve özellik-

lerle, birinin belirli bir kimse olmasını sağlayan şartların bütünü biçi-

minde açıklanmaktadır

. Düşüncemizce kimlik, bireyi kendisi yapan

ve başka bireylerden ayrılmasını sağlayan koşulların bütünü olarak

tanımlanabilir. Çoğu zaman ceplerimizde taşıdığımız ve kimlik ola-

rak adlandırdığımız belgeler, kimliğin kendisi olmayıp, onu tespite

yarayan varakalardır. Kimlik, bireyin kendiliğini ifade eden bir kav-

ramdır. Kendilik ise kişinin öz varlığını ifade etmektedir

. Bedeni açı-

dan kendi gibi olma kavramının bireyin doğuştan sahip olduğu farklı

genlerle, yaşayarak edinip geliştirdiği deneyim, tutum ve duygularına

bağlı olarak, dış görünümünü belirlediği bedeniyle yaşamını sürdür-

mesi olarak tanımlayabiliriz

. Bireyin bedeni olarak kendisi olmasını;

gen yapısı, yüz şekli, iris görüntüsü, parmak izi gibi ayırt edici özel-

likleri sağlamaktadır. Öyleyse fiziki kimlik, bireyi başkasından ayıran

bedensel görünüş ve farklılığını oluşturan beden ölçüleri, parmak izi,

avuç izi, ayak izi, yüz şekli gibi fiziksel özellikler bütünüdür. Bu özel-

liklerin belirlenmesi ve kayda alınmasına fizik kimliğin tespiti adı ve-

rilmektedir

II) AMAÇ:

Ceza muhakemesinin amacının maddi gerçeği bulmak olduğu ka-

bul edilir. Bu kabulün doğru olduğu kuşkudan uzaktır. Ceza muhake-

mesini, diğer hukuk muhakemelerinden ayıran şey, bu amaçtır. Yargı-

tay Ceza Genel Kurulu’nun ceza muhakemesinin amacını vurgulayan

“…Yerleşmiş yargısal kararlarda da vurgulandığı üzere ceza yargılamasının

amacı somut gerçeğin hiçbir kuşkuya yer vermeyecek şekilde saptanmasıdır…”

biçimindeki gerekçesinin haklılığı açıktır

. Ancak, ceza muhakemesi-

nin tek amacının gerçeği bulmak olduğu söylenemez. Ceza muhakeme-

sinin masumu korumak, ceza yaptırımının realize olmasını sağlayarak

toplumu korumak, adaletin sağlanmasına katkıda bulunmak, hukuk-

Türkçe Sözlük, Ankara 2005, Türk Dil Kurumu Yayını, s.366.

Ömer Ömeroğlu, “Yeni Bir İnsan Hakkı: Benzersiz Olma Hakkı”,

Dokuz Eylül

Hukuk Fakültesi Dergisi

, İzmir 2008, C.10, Sa.2, s.101.

Ömeroğlu, s.101.

Bkz. Yener Ünver / Hakan Hakeri, Ceza Muhakemesi Hukuku, Ankara 2010,

Adalet Yayını. s.302.

Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 10.05.2005 tarihli 2005/5-35 Esas ve 2005/51

Karar sayılı kararı,

Erişim Tarihi 03.11.2013).