167 / 453
Türkiye’de Zihinsel veya Ruhsal Engellilerin “Zorla” Tedavisinin Eleştirisi
166
Yapılan düzenlemelerin kapsamı ile üzerlerinde daha sonradan
yapılan değişikliklere bakıldığında ise, bazı kurumların hukukî yar-
dım imkânlarını genişletmeye çalıştıkları, bazılarının da bu imkânı
daraltmaya çalıştıkları görülmektedir.
Bu tespitler, esasen devletin kamu görevlilerine hangi hal ve şart-
larda hukukî yardım yapılması gerektiğine yönelik üst bir perspektifi-
nin bulunmadığını göstermektedir.
Sonuç olarak, bu konuda belli prensip ve ilkeler gözetilmeden her
kamu kurumunca ayrı bir perspektif ile hareket edilerek bir düzen-
leme dağınıklığı ve keyfiyeti ile mevzuatların yapıldığı, keza ikincil
mevzuatlarda da idari karar mercilerine yeterli objektif kural ve sınır-
lamalar getirilmediği, aksine geniş takdir hakkı tanındığı değerlendi-
rilmektedir.
Kaynakça
Gözler Kemal, Anayasa Hukukuna Giriş, Ekin Yayınları, 19. Baskı, Bursa 2012.
Özbudun Ergun, Türk Anayasa Hukuku, Yetkin Yayınları, 8. Baskı, Ankara 2004
Tanör Bülent/Yüzbaşıoğlu Necmi, 1982 Anayasasına Göre Türk Anayasa Hukuku,
Beta Yayınları, 6. Baskı, İstanbul 2004.
Danıştay 8 nci Daire, T: 21.03.2006, Esas No:2005/1546, Karar No:2006/1123.
Danıştay 8 nci Daire, T: 07.10.2005, Esas No:2004/2430, Karar No:2005/3943.
Danıştay 13 ncü Daire, T: 06.06.2012, Esas No:2009/4475, Karar No:2012/1589.
01.07.1992 tarih ve 21271 sayılı Resmi Gazete.
20.04.2012 tarih ve 28270 sayılı Resmi Gazete.
26.07.2014 tarih ve 29072 sayılı Resmi Gazete.
www.mevzuat.gov.tr./Yonetmelikler.aspx.