TBB Dergisi 118.Sayı

194 / 421

TBB Dergisi 2015 (118) Tülay PARLAK 193
mayıp bu konudaki Federal İletişim Komisyonunun (Federal Commu-
nications Commission -FCC) yalan haberi yasaklayan etik ilkelerinin
yeterli olduğudur.83
Hırvatistan’ın, yalan haberden men eden ilkeyi de içeren basın
etik ilkelerinin, Hırvatistan Basın Birliğine üye olmayan tüm gazeteci
ve editörlere de uygulanmasını zorunluluğu dikkat çekmektedir.
Danimarka’daki doğru haber verme yükümlülüğüne ihtiva eden
basın etik ilkeleri ise, yasal düzeyde güvence altına alınmış olması
açısından bu yönde uygulaması olan tek ülkedir. Söz konusu ilkeler,
Danimarka Parlamentosu tarafından 1992 yılında Ulusal Gazeteciler
Birliğinin onayı alındıktan sonra “milli bir yasa” olarak meclisten ge-
çip yürürlüğe girmiştir.84
Özetle, görüldüğü gibi uluslararası düzeyde dahi etkin bir çalışma
yapılamamakta olup ulusal bazdaki etik ilkelerde de yalan haberin
yayınlanmaması konusu, yine ilk sıralarda yer almaktadır.
Anılan etik ilkelerin uygulamadaki durumlarını ölçmek adına en
etkin özdenetim mekanizmasının İngiltere’de olmasından hareket-
le, İngiltere’deki Basın Şikayet Komisyonunun (The Press Comlaints
Commission-PCC) verilerini incelediğimizde şu sonuçları görmekteyiz:
2013 yılında 12.000’den fazla başvuru yapılmış olup bunlardan %
89,9’u doğruluk ve cevap hakkı ile ilgilidir. Tüm ihlallerin % 53,8’i ulu-
sal, &28,9’u yerel medya tarafından yapılmıştır.85
2012 yılı verilerinde de başvuru sayısı aynı olup yalan haber ve ce-
vap hakkından dolayı yapılan şikayet oranı % 92,6 iken ulusal basının
payı bu sefer % 49,4, yerel basının ise % 33,7’dir.86
2011 yılında ise, başvuru sayısı 7.300’den fazla olup % 90,7’si yalan
haber ve cevap hakkına ilişkindir. Etik ilkelerin tamamının ihlalinde
ulusal basın %54,4, yerel basın %31,2’lik paya sahiptir.87
83
Erişim Tarihi: 09.02.2014
84 Zakir Avşar ve E.Emre Kaya, a.g.e., s.202
85 , Erişim
Tarihi: 09.02.2014
86 , Erişim
Tarihi: 09.02.2014
87