TBB Dergisi 118.Sayı

Offshore Petrol Platformlarının Uluslararası Hukuktaki Yeri

358

Yani bu çalışmanın planı; yetkili otoriteler, yüklenici şirketler, bölge-

sel topluluklar, deniz canlılarının korunması amacıyla kurulmuş sivil

toplum örgütleri ve diğer tüm ilgili tarafların görüş alışverişi netice-

sinde ortaya çıkarılmalıdır. Bunun yanında, üretim yerinin iyileştiril-

mesi için daha önceden bölgede yapılmış çevresel denetimlerin de göz

ardı edilmemesi gerekir.

İkinci aşamada gerçekleştirilecek olan bu

işlemler sayesinde sistem, oldukça iyi bir yapıya sahip olacaktır.

Son olarak, yapılması gereken müzakerelere dahil edilmesi ge-

reken nokta da offshore faaliyetlerden ortaya çıkan emisyon gazının

salınımı ve hatta platformlarda gerçekleşebilecek gaz kaçaklarının en-

gellenmesi amacıyla bölgesel diğer sözleşmelerle

de uyumlu biçimde

ortak bir lisanslama veya izin sisteminin getirilmesi ve bunun da fa-

aliyete geçmeden erken bir dönemde operatör firmadan talep edilme-

sidir. Bu konunun da tartışılarak hayata geçirilmesi olumlu bir adım

olacaktır.

SONUÇ

Kıta sahanlığı, münhasır ekonomik bölge gibi alanlarda gerçekleş-

tirilen offshore faaliyetlerin daha açık kurallara bağlı olması yanında,

BMDHS’nin açık denizlerdeki faaliyetler konusunda serbesti ilkesini

esas alması, devletler arası anlaşmazlığa yol açmaktadır. Bu yönüyle,

petrol ve doğalgaz sondajı için açık denizlerde gerçekleştirilen faali-

yetlerin bir an önce net hukuki kurallara tabi tutulması gerekir.

Her ne kadar doktrinde sabit petrol platformlarının gemi olarak

kabul edilemeyeceği açıklanmış ise de MARPOL sözleşmesi açıkça bu

görüşe aykırı hüküm içermektedir. Kanımca da sabit petrol platform-

larını gemi olarak kabul etmek mümkün değilken, MARPOL sözleş-

mesinin açık düzenlemesi karşısında adı geçen sözleşmeye taraf dev-

letlerin, gemilere ilişkin hukuk kurallarını offshore platformlarına da

uygulaması gerektiği söylenebilir.

Raftopoulos,

Id=4&ArticleId=29&Article=Sustainable-Governance , (Erişim Tarihi: 05.11.2014)

Offshore faaliyetlerine ilişkin bölgesel anlaşmalara; 1978 Kuveyt Emergency

Protocol, 1981 Abidjan Pollution Emergency Protocol, 1992 UNEP Regional Seas

Programme ve OSPAR Convention örnek olarak verilebilir.

Raftopoulos,

Id=4&ArticleId=29&Article=Sustainable-Governance , (Erişim Tarihi: 05.11.2014)