390 / 617
TBB Dergisi 2015 (120)
Ferhat KARABULUT / Ersin KARAPAZARLIOĞLU / Hamza TOSUN
389
rüz.
910
Ceza Muhakemesi alanında ilk kanun 1879 tarihinde yürürlü-
ğe giren “ Usul-ü Muhakemat-ı Cezaiye Kanunu” dur.
11
Cumhuriyet
döneminde ise 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu”nu
04.04.1929 tarihinde kabul edilmiş ve 20.08.1929 tarihinde yürürlüğe
girmiştir.
1213
Son olarak 04.12.2004 tarihinde kabul edilip 01.06.2005
tarihinde yürürlüğe giren 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu sair
zamanlarda yapılan değişikliklerle birlikte halen uygulanmaktadır.
2. CEZA MUHAKEMESİNDE DELİL SERBESTİSİ VE DELİL
KAVRAMI
2.1. Delil Serbestisi ve Hukuka Uygunluk
Cumhuriyet savcısına veya kolluğa intikal eden bir olayda, Cum-
huriyet savcısı tarafından öncelikle olayın konusunun suç teşkil edip
etmediğine karar verilebilmesi için, araştırmalar neticesinde elde
edilen delillerle eylemin suç oluşturduğuna dair kanaat edinilmesi
gerekmektedir (CMK m.170/2). Suçun varlığına dair kanaat edilme-
si durumunda iddianame hazırlanarak mahkemeye sunulmakta ve
mahkemece iddianamenin kabulü halinde kovuşturma evresine ge-
çilmektedir.
Ancak yargılamanın gerçekleşmesi için öncelikle ceza kanunları-
mızda suç olarak tanımlanan bir eylemin gerçekleşmesi ve ceza adalet
sisteminin bu eylemden haberdar olması gerekmektedir. Doğal olarak
yargılama somut olay gerçekleştikten sonra yapıldığından, ceza mu-
hakemesinde, meydana gelen olayın soruşturma ve kovuşturma ev-
resinde elde edilen deliller vasıtasıyla tekrar canlandırılarak hâkimin
karar vermesi sağlanmaya çalışılmaktadır.
14
Bireyler işleyeceği suçun
delillerini mahkemenin kullanması için hazırlamadığı gibi aksine
mevcut delilleri yok etmeye çalışacaklarından, ceza muhakemesinde
delillerin sınırlandırılması, meydana gelen somut olayın ispatını zora
9
Vahit Bıçak, a.g.e.,ss.80-87
10
Timur Demirbaş, Ceza Hukuku Genel Hükümler, Seçkin Yayıncılık, Ankara,
2006, ss. 86-98
11
Nurullah Kunter, a.g.e.,s.8
12
Nurullah Kunter, a.g.e.,s.8
13
Vahit Bıçak, a.g.e.,ss.83
14
Nur Centel/Hamide Zafer, Ceza Muhakemesi Hukuku (10. Bası) İstanbul, 2013
ss.204