520 / 617
TBB Dergisi 2015 (120)
A. Eda MANAV
519
statüsünde kabul edilebilir.
34
Bu ayrım ev hizmetlerinde 10 günden az
çalışanları uzun vadeli sigorta kolları bakımından kapsam dışı bırakır-
ken, 10 günlük çalışma süresinin hangi gerekçelere dayandırıldığı ve
bu kişilerin söz konusu bağlamda sosyal güvenliğinin nasıl sağlanaca-
ğı konusunda bir açıklık bulunmamaktadır.
35
Öğretide ileri sürülen bir
görüşe göre de, getirilen değişiklik ile hem ayda 10 gün ve daha faz-
la çalışanlar hem 10 günden az süreli çalışanlar sigortalı sayıldığı için
kimlerin sigortalı sayılmayacağını anlamak mümkün olmamaktadır.
36
10 günlük bir süre kriterinin dayanağı kanunda belirtilmemiş ol-
masına karşın, bu sayı herhangi bir amaca hizmet etmiyor olabileceği
gibi, 10 günü aşan çalışmanın devamlılık unsurunu karşıladığı dü-
şünülmüş olabilir. Nitekim Yargıtay’ın eski dönemde vermiş olduğu
kararlarda haftanın yarısından daha fazla yapılan çalışmalar sürekli
çalışma kabul edilmekteydi.
37
Bu bağlamda haftada iki, ayda sekiz gün
ya da haftada üç, ayda 12 gün yapılan çalışma sürekli çalışma olarak
nitelendirilemeyeceği için ortalama 10 günlük bir sınırlama getirilmiş
olabileceği düşüncesindeyiz. Bu konuda ev hizmetlerinde 10 gün veya
daha fazla çalışma süresinde ihtilaf olduğunda tespitin ne şekilde ya-
pılacağı hususu da önemli bir sorundur.
Yeni düzenleme ile ayda 10 günden az çalışanlar iş kazası ve mes-
lek hastalığı sigorta kolundan, 10 gün ve 10 gün ve daha fazla çalı-
şanlar ise kısa ve uzun vadeli tüm sigorta dallarından yararlanmak-
tadır. Bu çerçevede 5510 sayılı Kanun’un altıncı maddesinin “Sigortalı
sayılmayanlar” başlığı ile ev hizmetlerinde çalışanların sigortalılığına
ilişkin d fıkrası çelişmektedir. Yeni düzenleme ile 5510 sayılı Kanuna
farklı statüde bir sigortalılık durumu getirilmiştir. Kanun bu başlık al-
tında kısa vadeli sigortalılığı, sigortalı sayılmayanlar kapsamında de-
ğerlendirmiş olabilirse de; düzenlemenin amacının ev hizmetlerinde
çalışanların tamamının çalışma sürelerine göre uzun ya da kısa vadeli
sigorta kapsamına alınması olduğunu düşünmekteyiz. Bu bağlamda
sigortalı sayılmayanlar başlığı altında incelenmesi yerine başka bir
madde ile düzenlenmesinin daha isabetli olacağını kanaatindeyiz.
34
M. Refik Korkusuz/Suat Uğur, Sosyal Güvenlik Hukuku, Son Mevzuata Göre
Güncellenmiş 4. Baskı, Bursa 2015, s.274.
35
Çakar, s.218.
36
Güzel/Okur/Caniklioğlu, s.141.
37
Bkz. aşağıda dn.43-44.