81 / 473
Bankalarda Unutulan Mevduat ve Sair Kıymetlerin Zamanaşımına Uğramasının Hukukun ...
80
kalarda unutulan mevduatların kamu düzenini bozmaya yönelik her-
hangi bir sonucunun olamayacağı açıktır.
Türk Medeni Kanunu’nda düzenlenen kazandırıcı zamanaşımıy-
la, Bankacılık Kanunu’ndaki düzenlemeyi karşılaştırdığımızda da
benzer bir sonuca ulaşmaktayız. Şöyle ki;
Türk Medeni Kanunu, kazandırıcı zamanaşımını taşınır mülkiye-
tinin kazanılması bakımından 777. maddede ve taşınmaz mülkiyeti-
nin kazanılması bakımından ise 712 ila 714 maddeleri arasında düzen-
lemiştir.
13
Bankacılık Kanunu’ndaki düzenleme “taşınırlara” yönelik
olduğu için Medeni Kanun 777. maddesi hükmü ile kıyası kabildir.
Her iki düzenlemede de bir taşınırın zilyetliğini elinde bulundur-
mak bakımından bir benzerlik bulunmaktadır. Ancak buralarda zil-
yetlik temel iki noktada birbirinden ayrılmaktadır:
1. Medeni Kanundaki düzenlemede zilyedin başkasının taşı-
nır malını
malik
sıfatıyla bulundurması gerekmektedir. Bankacılık
Kanunu’nda ise böyle bir ihtimal söz konusu dahi değildir.
2. Medeni Kanun’daki düzenlemede, zamanaşımı neticesinde il-
gili taşınırın maliki olan kimse, zamanaşımı müddetince taşınırın zil-
yedi olan kimse iken, Bankacılık Kanunu’nda yeni malik Banka olma-
makta,
zamanaşımına uğramış değerler Tasarruf Mevduatı Sigorta
Fonuna
aktarılmaktadır.
III. DÜZENLEME MEDENİ KANUN HÜKÜMLERİYLE
ÇELİŞMEKTEDİR
1. Bankaların ve TMSF’nin İyi Niyetli Ol(a)maması
Medeni Kanun’un amir zamanaşımına da uygulanan amir hü-
kümlerinden birisi de “iyiniyet”tir. Burada yanıt bekleyen soru, mülki-
yetin iktisabı bakımından gerekli olan “iyiniyetin” var olup olmadığı-
dır. Bu o kadar önemli bir husustur ki; şayet kişi iyiniyetli değilse, bir
taşınır malı malik sıfatıyla zilyetliğinde sonsuza dek bulundursa dahi
13
Medeni Kanun’un mezkur düzenlemelerinin ayrıntıları bu makalenin sınırını aş-
maktadır. Biz bu çalışmada yalnızca, Bankacılık Kanunu ile Türk Medeni Kanu-
nu’ndaki kazandırıcı zamanaşımı kurumunun kıyaslaması ile yetineceğiz.