Dergi(124)

TBB Dergisi 2016 (124)

Yeşim YILMAZ

291

ralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır.

Yine Kanunun 289. maddesi uyarınca, hükmün hukuka aykırı yöntem-

lerle elde edilen delile dayanması kesin hukuka aykırılık olarak kabul

edilmiştir.

Türk hukukunda Anayasa ve CMK’nın, hukuka aykırı deliller ko-

nusunda mutlak ret yaklaşımını benimsediği dolayısıyla hukuka ay-

kırı delillerin ceza muhakemesinde hiçbir şekilde kullanılamayacağı

genellikle kabul edilmektedir.

140

Bununla birlikte, doktrinde, hukuka

aykırı delillerin, hukuksal yararların değerlendirilmesi sonrasında

bazı durumlarda hükme esas alınabileceğini, bazı durumlarda ise alı-

namayacağını kabul eden görüşler de bulunmaktadır.

141

AİHM de bu

doğrultuda, davanın bütünlüğü içinde başta yapılan hata giderilmiş

ve sonuçta adil yargılanma hakkı sağlanmışsa, hukuka aykırı delille-

rin hüküm verilirken kullanılabileceğini kabul etmektedir.

142

Yargıtay birçok kararında yapılan aramanın hukuka uygun olarak

gerçekleştirilip gerçekleştirilmediğini, dolayısıyla aramadan elde edi-

lenlerin delil olarak hükme esas alınıp alınamayacağını değerlendir-

miştir. Ancak Yargıtay’ın vermiş olduğu kararlarda istikrarlı bir tutum

bulunmamakta, somut olayın koşullarına göre farklı yönde kararlar

verildiği görülmektedir. Bu kapsamda bazı kararlarında hukuka ay-

kırı şekilde gerçekleştirilen arama neticesinde elde edilen delillerin

mutlak olarak kullanılamayacağını ifade etmiş

143

, bazı kararlarında ise

140

Centel-Zafer, s. 719; Hakeri-Ünver, s. 641 vd.; Erdener Yurtcan, Ceza Yargılaması

Hukuku, Beta Yayınevi, 7. Bası, İstanbul, 2007, s. 446 vd.; Berrin Akbulut, “Delil

Değerlendirme Yasakları”,

Fasikül Aylık Hukuk Dergisi

, Y.2, S.13, Aralık 2010, s. 19.;

Mahmut Koca, “Ceza Muhakemesi Hukukunda Deliller”,

Ceza Hukuku Dergisi

Seçkin Yayınevi, Ankara, Y.1, S.2, 2006, s. 224 vd.; Ünver, İspat, s.132.; Ersan Şen,

Türk Ceza Yargılaması Hukuku’nda Hukuka Aykırı Deliller Sorunu, Beta Yayıne-

vi, İstanbul, 1998, s. 139 vd.; Serap Keskin, Ceza Muhakemesi Hukukunda Temyiz

Nedeni Olarak Hukuka Aykırılık, Alfa Yayınları, İstanbul, 1997, s. 177.

141

Yenisey-Nuhoğlu, s. 982 vd.; Feridun Yenisey, “Yasak Yöntemlerle ve Hukuka

Aykırı Şekilde Elde Edilen Deliller”, yayınlandığı yer: Vural Savaş, Sadık Molla-

mahmutoğlu, Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun Yorumu, C.1, Ankara: Seç-

kin Yayınevi, Ankara, 1995, s. 1238, 1239.; Kayıhan İçel, “Sorgulamada Hukuka

Aykırılık ve Sonuçları”, Prof. Dr. Nurullah Kunter’e Armağan, Beta Yayınevi ,

İstanbul, s. 125.; Seydi Kaymaz, Uygulamada ve Teoride Ceza Muhakemesinde

Hukuka Aykırı (Yasak) Deliller, Seçkin Yayınevi , Ankara, 1997, 263.

142

Bkz. Khan v. Birleşik Krallık (Başvuru No: 35394/97, 12 Mayıs 2000.); P.G. ve J.H.

v. Birleşik Krallık (Başvuru No. 44787/98, 25 Eylül 2001.)

143

“Açıklanan pozitif hukuk normları ve uygulamayı yansıtan yargısal kararlar kar-

şısında belirtmek gerekir ki; “hukuka aykırı biçimde” elde edilen deliller, Türk