Previous Page  253 / 393 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 253 / 393 Next Page
Page Background

İdari Yargıda İstinaf Kanun Yolu

252

leşmiş

bulunan kararlardan niteliği bakımından yürürlükteki hukuka aykırı

bir sonucu ifade edenler, ilgili bakanlıkların göstereceği lüzum üzerine veya

kendiliğinden Başsavcı tarafından kanun yararına temyiz olunabilir.

2. Temyiz isteği yerinde görüldüğü takdirde karar, kanun yararına bo-

zulur. Bu bozma kararı, daha önce kesinleşmiş olan merci kararının hukuki

sonuçlarını kaldırmaz.

3. Bozma kararının bir örneği ilgili bakanlığa gönderilir ve Resmi

Gazete’de yayımlanır.

” (İYUK, md.51)

Maddede yapılan değişiklik, söz konusu kanun yolunun özünü

etkilememektedir. İstinaf kanun yolunun yargılama düzeninde yer

almasına koşut olarak bu madde metninde ve başlığında gerekli uyar-

lama yapılmıştır.

6545 sayılı Kanun’la İYUK’un,

“kararın düzeltilmesi”

başlıklı 54.

maddesi adli yargı sistemine istinaf kanun yolunun getirilmesiyle bir-

likte karar düzeltme yolu kaldırılmıştır. Zira istinaf kanun yolu bu-

lunmaması nedeniyle kendine özgü bir kanun yolu olarak yargılama

sistemine getirilmiş olan kararın düzeltilmesi kurumunun kaldırıl-

ması, itiraz kanun yolu kaldırıldığı için zaten işlevini yitirmiş olacaktı.

Nitekim karar düzeltme, itiraz ve temyiz merciileri tarafından henüz

kesinleşmemiş nihai kararların, yalnızca karar düzeltme nedenlerine

bağlı kalarak kararı veren mahkeme tarafından tekrar gözden geçiril-

mesini sağlayan kanun yollarından biriydi.

42

III.İSTİNAF KANUN YOLUNDA YÜRÜTMEYİ DURDURMA

Bu değişiklikle bağlantılı olarak temyiz ve itiraz istemlerinde

Yürütmenin Durdurulması

başlıklı İYUK madde 52’deki itiraz deyimi,

istinaf olarak değiştirilmiştir. İYUK madde 52 metni “

Temyiz veya is-

tinaf yoluna başvurulmuş olması, hâkim, mahkeme veya Danıştay kararları-

nın yürütülmesini durdurmaz.”

şeklindedir. İdari yargı yerinin vermiş

oldukları kararlara karşı istinaf ve temyiz kanun yoluna başvurulma-

sı, hâkim, mahkeme veya Danıştay kararlarının yürütmesini kendili-

ğinden durdurmaz, bu kararların yürütmesini durdurmadığı için ida-

re verilen kararları yerine getirmekle yükümlüdür. Ancak üst derece

42

Gözübüyük, Yönetsel Yargı, s.517.