dergi 127

Veteriner Hekimin Sözleşme Dışı Sorumluluğu

292

2. Yetkili Mahkeme

Veteriner hekimin hatalı tıbbî müdâhalesinden kaynaklanan ve

sözleşme bulunmayan hallerde açılan maddî ve manevî tazminat

davalarında yetkili mahkeme, Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 6.

maddesinin

“Genel yetkili mahkeme, davalı gerçek veya tüzel kişinin davanın

açıldığı tarihteki yerleşim yeri mahkemesidir.”

genel hükmü gereğince be-

lirlenebilir. Bununla birlikte, haksız fiil sorumluluğuna dayandırılan

tazminat davalarının, Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 16. maddesi

gereğince haksız fiilin işlendiği veya zararın meydana geldiği yahut

gelme ihtimalinin bulunduğu yer ya da zarar görenin yerleşim yeri

mahkemesinde de açılması mümkündür. Veteriner hekim bir yerde

geçici olarak görev yapıyorsa ve orada bulunuyorsa, orada bulunması

uzunca bir süre devam edecekse, bulunduğu yer mahkemesinin yetki-

li olabileceği de Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 8. maddesinde be-

lirtilmektedir. Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 7. maddesinde de,

birden fazla davalının bulunduğu hallerde davanın, bunlardan biri-

nin yerleşim yerinde açılabileceği, ancak dava sebebine göre kanunda

davalıların tamamı hakkında ortak yetkiyi taşıyan bir mahkeme belir-

tilmişse, o yer mahkemesinde davaya bakılabileceği belirtilmektedir.

Belirtilen hükümlerin hiçbiri kesin yetki kuralı değildir. Bu sebeple,

davacının davasını ikame edeceği yetkili mahkeme hakkında seçim

hakkı bulunmaktadır.

C. Zamanaşımı

Taraflar arasında sözleşme bulunmayan hallerde, zarar gören hay-

van sahibi tarafından açılacak davalar, Türk Borçlar Kanunu’nun 72.

maddesi uyarınca zarar görenin zararı ve tazminat yükümlüsünü öğ-

rendiği

110

tarihten itibaren 2 yıllık ve fiilin işlendiği tarihten itibaren 10

yıllık zamanaşımı süresine tâbidir. Buna karşılık, aynı hükümde yer

verildiği üzere, veteriner hekimin haksız fiili Türk Ceza Kanunu’na

2577 sayılı İdarî Yargılama Usulü Kanunu’nun 12. maddesi uyarınca idare mah-

kemeleri görevlidir.

110

Burada zararın öğrenilmesinin, tazminat hesabı için gereken zararın kapsamının

ve miktarının öğrenilmesi değil; zararın varlığının, niteliği ve esaslı unsurlarının

öğrenilmesi anlamına geldiği kabul edilmektedir (Tekinay/Akman/Burcuoğlu/

Altop, s. 718-719; Oğuzman/Öz, s. 72; Eren, Borçlar, s. 831; Kılıçoğlu, s. 489; An-

talya, s. 768-769).