dergi 127

TBB Dergisi 2016 (127)

Ayşe EROL SARIYEV

289

edebilmelidir.

Hayvan sahibi, konuşma yeteneği olan papağanı ile

gittiği gösterilerden para kazanan bir animator veya hayvanları sa-

yesinde para kazanan bir sirk işletmecisi olabilir. Hayvan sahibi, hay-

vancılık veya faytonculuk yaparak ya da ev ve süs hayvanı satıcılığı

ile geçimini sağlıyor da olabilir. Böyle durumlarda hayvan sahibinin,

hatalı tıbbî müdâhale sebebiyle hayvanının yaralanması veya sakat-

lanması halinde mesleğinde uğradığı kazanç kaybını ve ekonomik ge-

leceğinin sarsılmasından doğan zararlarını da talep edebileceği kabul

edilmelidir. Bununla birlikte, Türk Borçlar Kanunu’nun 53. maddesine

göre, hukuka aykırı ve kusurlu şekilde uygulanan tıbbî müdâhale hay-

vanın ölümüne sebep olmuşsa, maddî tazminat talebi, defin giderleri

ile ölüm hemen gerçekleşmemişse hayvan sahibinin hayvanı için yap-

tığı tedavi giderlerini de içerebilir.

2. Manevî Tazminat

İnsanlar üzerinde uygulanan tıbbî müdâhaleler için kabul edildiği

gibi,

veteriner hekimin yanlış teşhis koyması ya da uygun olmayan

tedavi yöntemini uygulaması sebebiyle hayvanın bedensel bütünlü-

ğü zarar görmüşse, manevî tazminata konu zarar, hayvan sahibinin

acı ve ıstırap duyması, yaşama sevincinin yok olması

ya da azalma-

sı halinde ortaya çıkan zarardır. Manevî tazminat davasıyla, manevî

acıların giderilmesi (tazmini) değil, bir anlamda dindirilmesi veya

yatıştırılması amaçlanır.

Yargıtay kararlarında, manevî tazminatın

miktarının birden çok şartın ve somut olayın özelliklerinin değerlen-

dirmesi suretiyle hâkimin takdirine bırakıldığı, hakkaniyete uygun

bir miktara hükmedilmesi gerektiği ve hükmedilen manevî tazminat

Ev alanında, maddî veya kazanç amacı olmaksızın beslenen hayvanların tedavi

masrafları hayvanın satış değerini aşıyorsa, bunun zarar verenden talep edilebi-

leceği yönünde İsviçre Borçlar Kanunu, Avusturya ve Alman Medenî Kanunla-

rı’ndaki kanunî düzenlemelere (bkz. yukarıda II, B, Sorumluluğun Nesnesi) ben-

zer şekilde Türk Hukukunda da düzenlemeler yapılması ile bu konuda yaşanacak

tereddütlerin ortadan kalkması sağlanabilir.

Demir, Hekim, s. 250.

Yavuz İpekyüz, s. 146.

, 17.06.1996, 3880/6163:“Manevî tazminat zarara uğrayana bir huzur duy-

gusu vermeli, ruhî ızdırabın dindirilmesini amaç edinmelidir. Esasen manevî

tazminatın fonksiyonu bu noktada toplanmaktadır. O nedenle tazminatın mik-

tarı tayin edilirken, bu amaç ve fonksiyonun göz ardı edilmemesi kaçınılmazdır.”

(Özkan/Akyıldız, s. 362-363).