291 / 437
Veteriner Hekimin Sözleşme Dışı Sorumluluğu
290
miktarının bir taraf için ceza, diğer taraf için zenginleşme aracı ol-
maması gerektiği ifade edilmektedir.
100
Türk Borçlar Kanunu’nun 56.
ve 58. maddeleri, genel olarak manevî tazminat talebinin dayanağını
oluşturmaktadır. Bununla birlikte öğretide, Türk Borçlar Kanunu’nun
56. ve 58. maddelerinde düzenlenen manevî tazminat isteminin konu-
sunun, maddî kişisel varlıklara ve maddî olmayan kişisel varlıklara
saldırı halinde ortaya çıkan manevî zarar olarak ayrı ayrı incelenmesi
gerektiği ifade edilmekte ve her iki hükmün aynı madde altında dü-
zenlenmemiş olması eleştirilmektedir.
101
Kişinin yaralanması halin-
de bedensel bütünlüğünün zedelenmesi veya ölümü halinde maddî
kişisel varlıklara bir saldırı olduğundan Türk Borçlar Kanunu 56.
madde hükmü kapsamında manevî zarar talep edilmesi gerektiği
belirtilmektedir.
102
Buna karşılık, maddî nitelikte olmayan kişisel var-
lıkların (şeref, haysiyet, özel yaşam, ses, isim, resim, özgürlükler gibi)
ihlâlinden ya da anı değeri yüksek bir eşyanın parçalanmasından
duyulan üzüntü hallerinin ise, Türk Borçlar Kanunu’nun 58. madde
hükmü kapsamında değerlendirilmesi gerektiği ileri sürülmektedir.
103
Bu kabule göre, mevcut mevzuatımız doğrultusunda hukukî anlam-
da eşya olarak kabul edilen hayvanın, tıbbî müdâhale sonucunda bir
zarara uğraması halinde hayvan sahibinin duyduğu üzüntü sebebiyle
ortaya çıkan manevî zararı için Türk Borçlar Kanunu’nun 58. maddesi
doğrultusunda manevî tazminat talebi
104
mümkün olmalıdır.
105
Bu-
nunla birlikte, kişilik hakkının ihlâli sebebiyle ileri sürülen manevî
tazminat talebinin Türk Medenî Kanunu’nun 25. maddesinin 3. fıkrası
hükmüne dayandırılması da mümkündür.
106
100
Bkz. 13. HD., 23.05.2003, 3392/6425 (KHYK-J).
101
Kılıçoğlu, s. 440, 448.
102
Oğuzman/Öz, s. 277 vd.; Eren, Borçlar, s. 781; Kılıçoğlu, s. 441-444.
103
Oğuzman/Öz, s. 256 vd.; Eren, Borçlar, s. 781; Kılıçoğlu, s. 444-446.
104
Hayvanın ölümü ya da yaralanması halinde hak sahibinin duyduğu acı ve üzün-
tüye karşılık ödenecek manevî tazminatın belirlenmesinde, hayvanın ne şekilde,
nasıl yaralandığı, kalıcı bir sakatlığının oluşup oluşmadığı, sahibi tarafından ona
ne kadar süreyle bakıldığı gibi hususların dikkate alınması gerektiği kabul edil-
mektedir (Genç Arıdemir, s. 345).
105
Yaralanan ve ölen ev hayvanı için onu idare edenin veya yakının manevî tazminat
isteyebileceği yönünde İsviçre Borçlar Kanunu’ndakine benzer bir düzenlemenin
(bkz. yukarıda II, B, Sorumluluğun Nesnesi) hukukumuza da getirilmesi suretiyle
uygulamada bu konuda yaşanacak tereddütlerin önüne geçilmesi mümkün olabi-
lir.
106
Eren, Borçlar, s. 781; Ayan, Tıbbî Müdâhale, s. 123; Yavuz İpekyüz, s. 147; Petek,
Estetik Ameliyat, s. 232. Aynı yönde
4.HD., 16.10.1979, 6924/11432:“MK’nun 24.