Dergi 128

311

TBB Dergisi 2017 (128)

Barış BAHÇECİ

bulunmasında, bir hukuka aykırılık yoktur.

Zira her iki kredi tipi de

kural olarak aylık dönemlere bölünmüş ve her bir ay sonunda hesap

kesimi öngörülmüştür. Dolayısıyla kredi kullanan taraf açısından iz-

leyen ayda bir kredi kartı ya da kredili mevduat hesabı ilişkisine gi-

rilmemesi/borçlanılmaması imkânı vardır. Kredi veren bankanın da

sürekli olarak aynı oranda kredi vermeye devam etmesini gerektiren

bir hukuksal dayanak yoktur. Keza verilen örneklerde bankadan pe-

şinen alınan bir borç bulunmamakta, bir aylık dönemin başından so-

nuna kadar borçlanılan tutar dönem sonu hesaplanarak muaccel hale

gelmektedir.

Oysa belirli bir süre için yapılan kredi sözleşmeleri için aynı durum

geçerli değildir. Bu tip durumlarda müşteri peşinen büyük miktarlara

ulaşabilen bir kredi kullanmakta, kredi vadesi yılları bulabilmektedir.

Bu nedenle bankanın geleceğe etkili olarak faiz oranını arttırma kararı

karşısında (kredili mevduat hesabını kullanmama imkânı olan kredi

borçlusundan farklı olmak üzere) ticari kredi borçlusunun borcunu

kapatma imkânı fiilen genellikle yoktur. Genel olarak bankanın tek

taraflı faiz artırma ve (çalışmamız yönünden) özel olarak temerrüt fa-

izini kendi uyguladığı belirsiz bir faiz oranına endekslemeye ilişkin

düzenlemeler de tam bu noktada hukuk dışına çıkmaktadır. Zira borç-

lu taraf temerrüde düşmesi halinde, bilmediği öngörmesi mümkün

olmayan ve üzerinde gerçekten mutabık kalmadığı, bilakis belirlen-

mesini alacaklı bankaya bıraktığı bir temerrüt faizi yükü altına gir-

mektedir.

6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun (TBK) temerrüt faizi ile il-

gili md 120 ile getirdiği sınırlamaların ticari işlerde de geçerli oldu-

ğunun kabulü halinde çalışmamıza konu sorun da bir ölçüde çözül-

müş olacak, en azından bankaların uygulayabileceği temerrüt faizinin

üst sınırı öngörülebilecektir. Öğretide bu konu tartışılmakla beraber,

Belirsiz süreli sözleşmelerde ekonomik ortamdaki değişim nedeniyle zaman za-

man faiz uyarlaması yapılması bankaların haklı bir ihtiyacına cevap vermektedir.

Yeşim Atamer, Genel İşlem Şartlarının Denetlenmesi, 2. Baskı, Beta, İstanbul 2001,

s. 243

Bu konu çalışmamızın sınırlarını aştığı için konuya ilişkin tartışmaları özetleyen

Kürşat Yağcı, Anapara Faizi ve Temerrüt Faizine Üst Sınır Getiren TBK M.88 ve

TBK M.120 Hükümlerinin Ticari Faizler (TTK M.8 VE TTK M.9) Bakımından Uy-

gulanabilirliği”, İÜHFM, C. LXXI, S.2, Y. 2013, s.432-433’e atıf vermekle yetiniyor,

temerrüt faizini sınırlayan TBK 120. maddesinin bir genel hüküm olduğunu, ticari