Previous Page  228 / 457 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 228 / 457 Next Page
Page Background

227

TBB Dergisi 2017 (130)

Yasin SEZER

meliğinde de değişiklik yapılarak, riskli alan ilanını gerektiren sebep-

ler biraz daha somutlaştırmaya çalışılmıştır.

Bu düzenlemelerin yapılmasında yargı mercilerinin kararlarının

etkili söylenebilir. Riskli alan ilanı işlemine karşı açılan birçok davada

Danıştay, bir yerin riskli alan olarak ilan edilmesi için gerekli koşulla-

rın oluşmadığını belirterek yürütmenin durdurulması ve iptal kararı

vermiştir. Danıştay’a göre, “

bir alanın riskli alan ilan edilmesi için bu alanın

can ve mal kaybına yol açma riski taşıdığının, Yönetmelikte belirtilen usul ve

esaslara uygun olarak, hukuken hiçbir kuşkuya yer bırakmayacak şekilde orta-

ya konulması

” gerekir.

5

Yeni düzenlemeyle birlikte riskli alan ilan edilme sebepleri iki

grupta toplanmıştır. Buna göre,

Kamu düzeni veya güvenliğinin olağan hayatı durduracak veya

kesintiye uğratacak şekilde bozulduğu yerlerde;

• Planlama veya altyapı hizmetlerinin yetersiz olması,

• İmar mevzuatına aykırı yapılaşmanın bulunması,

• Altyapı veya üstyapıda hasar meydana gelmiş olması,

Üzerindeki toplam yapı sayısının en az % 65’i imar mevzuatı-

na aykırı olan veya Yapı ruhsatı alınmaksızın inşa edilmiş olmakla

birlikte sonradan yapı ve iskân ruhsatı alan yapılardan oluşan alan-

larda,

Bakanlık uygulama bütünlüğünü gözeterek belirlenen alanlarda,

riskli alan olarak belirlenmek üzere Bakanlar Kuruluna teklifte bulu-

nabilir (madde EK-1).

Görüldüğü üzere, riskli alan ilan edilmesinde idareye geniş takdir

yetkisi verilmiştir. Bakanlar Kurulu kamu düzeninin olağanüstü bi-

çimde bozulduğu yerlerde veya üzerindeki toplam yapı sayısının en az

%65’nin mevzuata aykırı olan yerlerde riskli alan kararı alabilir.

Düzenleme bu haliyle birçok hukuki uyuşmazlığın doğmasına

neden olabilir. Bilindiği üzere, terör nedeniyle, şu an itibariyle ülke

5

Danıştay 14.D., 13/11/2014, E. 2013/11002 sayılı YD Kararı; D.14.D.,

25/02/2015, E. 2014/11167 sayılı YD Kararı;

Danıştay 14.D., E.2014/308,

K.2016/1135.