Dergi 130

257

TBB Dergisi 2017 (130)

Kerem ÖNCÜ

kerrüre ilişkin düzenleme, 765 sayılı TCK ile aynı olup ikisinde de yap-

tırım artırılmaktadır. Ancak ceza hukuku açısından kanun koyucu bu

tavrını değiştirmiş ve 5237 sayılı TCK’da cezanın artırılmasından vaz-

geçmiştir. Anılan kanun madde 58/6’da, tekerrür halinde hükmolunan

cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirileceği ve cezanın

infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanacağı düzenlen-

miştir. Söz konusu husus da 5275 sayılı CGTİHK madde 108’de düzen-

lenmiş olup, hükmün 1. fıkrasına göre tekerrür hâlinde işlenen suçtan

dolayı mahkûm olunan hapis cezasının belli sürelerinin infaz kuru-

munda iyi hâlli olarak çekilmesi durumunda, koşullu salıverilmeden

yararlanılabilecektir. Denetimli serbestlik hususu ise 4. fıkra ve deva-

mında düzenlenmiş olup, hâkim cezanın infazından sonra bir yıldan

az olmamak üzere denetim süresi belirleyecek ve bunu en fazla beş

yıla kadar uzatabilecektir. Bunun dışında, denetim süresi içinde ken-

dilerine yüklenen yükümlülüklere ve yasaklara aykırı hareket edenle-

re ilişkin olarak da disiplin hapsi düzenlenmiştir.

Dönmezer ve Erman tarafından eski kanun yürürlükteyken ce-

zanın artırılması yerine güvenlik tedbiri uygulanması yönündeki

öneri,

Beccaria’nın da belirttiği gibi cezanın amacına uygundur.

Tekerrürde, cezanın artırılması yerine kişinin denetim altında tutul-

ması, suçlunun ıslahına daha uygun olacak, devlet kişiyi kontrol ede-

bilecek, fail de çözüm olmadığı düşünülen daha fazla ceza ile karşı

karşıya kalmayacaktır.

VUK’da tekerrür durumunda cezanın artırılmasının sebepleri, ki-

şinin yeniden suç işlemesinin, hukuka aykırı davranmayı alışkanlık

haline getirmesinin önlenmesidir.

Anayasa Mahkemesi, tekerrür du-

rumunda cezanın artırılmasının sebebini, daha önce verilen cezanın

ıslah edici olmaması ve failin suç işleme konusundaki ısrarının daha

Dönmezer – Erman, s. 151.

“Suçlunun kendi yurttaşlarına karşı zarar vermelerini engellemekten ve başka-

larının benzer eylemlerde bulunmalarını önlemekten başka bir şey değildir. Bu

nedenlerle söz konusu cezaların oranları ve onların uygulanma yöntemleri öyle

seçilmelidir ki, bunlar insanların ruhları, zihinleri üzerinde pek çok kalıcı, ama

suçlunun bedeni üzerinde en az üzücü iz bırakacak biçimde olsunlar.”

Cesare Beccaria, Suçlar ve Cezalar Hakkında, Çeviren Sami Selçuk, İmge Kitabevi,

Ankara, Haziran 2004, s. 69,70.

Şenyüz, Vergi Ceza Hukuku, 5. Baskı, s. 230.