Dergi 130

273

TBB Dergisi 2017 (130)

Kerem ÖNCÜ

alınamayacağı pozitif hukukta belirsizdir. Tekerrür cezasının yüklü

bir miktarda olma ihtimali söz konusu olduğunda, kişiler söz konusu

düzenlemelerin tereddüde mahal bırakmayacak derecede açık olması-

nı bekleyeceklerdir.

Bununla birlikte yasal düzenleme yapılıp, tarhiyat öncesi uzlaş-

ma sağlandığında ceza kesilmiş sayılacak ve bunun hüküm ve sonuç-

ları doğacaksa, bu durumda da tarhiyat öncesi uzlaşma kurumunun

varlığı sorgulanır hale gelecektir. Zira tarhiyat öncesi uzlaşma yoluna

başvurulmasının bir anlamı kalmamakta ve tarhiyat sonrası uzlaşma

ile hukuki sonuçları eşitlenmektedir. Oysa ceza hukukundaki teker-

rürde, kişi TCK madde 75 hükmünde belirtilen ön ödeme yoluna veya

CMK madde 253-255 hükümleri arasında düzenlenen uzlaşma yoluna

başvurduğunda mahkûmiyet kararı verilmediğinden tekerrür açsın-

dan dikkate alınmamaktadır.

Özellikle ön ödemede kişi, hakkında

hüküm verilecek adli para cezasını ödemekte olup, bu tarhiyat önce-

si uzlaşmada kesilecek ceza ve verginin ödenmesine benzemektedir.

Bununla birlikte ön ödemede kamu davası açılmamakta, açılmışsa da

düşmektedir.

Toparlamak gerekirse vergi incelemesinde tespit edilmiş ceza ve

vergiler hakkında tarhiyat öncesi uzlaşma sağlandığında, tutanakta

belirtilen hususlar hakkında dava açılamayacağından kesinleşmekte-

dir. Ancak ilgili kanun maddelerindeki uyumsuzluk sebebiyle, ceza-

nın kesilmesi şartı aslında gerçekleşmemektedir. Bu sebeple tarhiyat

öncesi uzlaşmanın tekerrür hükmünün uygulanmasında dikkate alın-

ması, hukuka aykırı olacaktır. Bunun giderilmesi ve tarhiyat öncesi

uzlaşmanın sağlanması durumunda cezanın kesilmiş sayılması yasal

düzenleme ile mümkündür. Bu ise, tarhiyat öncesi uzlaşma kurumu-

nun varlığını sorgulanır hale getirecektir. Hukuka uygun olan, tarhi-

yat öncesi uzlaşmanın sağlanması durumunda, tekerrür hükümleri-

nin uygulanmamasıdır.

Özcan Özbey, “Suçta Tekerrür ve Mükerrirlere Özgü Güvenlik Tedbirleri”,

Türki-

ye Barolar Birliği Dergisi,

Sayı 88, 2010, s. 71, 72; Sacit Yılmaz “Türk Ceza Kanunun-

da Tekerrür ve Yargıtay Uygulaması”,

Türkiye Adalet Akademisi Dergisi,

Yıl 5, Sayı

19, Ekim 2014, s. 556.