133

141

TBB Dergisi 2017 (133)

Meryem GÜNAY

haber alınmış ise, ihbarın soyut ve genel nitelikte olmaması, suça iliş-

kin ciddi bilgi, belge veya bulguları içermesi gerekmektedir. Tahmine

veya şüpheye dayanan soyut nitelikteki ihbarlar haber alınma olarak

kabul edilmemelidir.

Suçun haber alınması yazılı bir belgeye dayanıyorsa bu belgenin

düzenlenme tarihi suçun haber alınma tarihidir. Ancak, suçun sözlü

ihbar veya yazılı olmayan doğrudan öğrenilme yoluyla haber alınma-

sı halinde, haber alınma zamanına yönelik itirazların ve tereddütlerin

engellenmesi amacıyla CMK’nın 158/4-5. fıkraları uyarınca makul bir

süre içerisinde haber alınma, tutanağa geçirilmelidir. Haklı nedenlerle

tutanak düzenleme işlemi gerçekleştirilmemişse haber alınma tarihi

her tülü delille ispatlanabilecektir.

Görüldüğü üzere burada önemli

olan suçun haber alınması ve haber alınmanın tespit edilebilir olma-

sıdır. Suçun haber alınmasına rağmen somut bir işlem yapılmaması

veya soruşturma başlatılmamasının bir önemi yoktur.

Failin bildirimde bulunduğu sırada suçun resmi makamlar tara-

fından daha önceden haber alındığını bilip bilmemesi sonuca etkili

değildir. Bildirimden önce resmi makamlar zaten suçtan haberdar ol-

muşsa ve fail resmi makamların suçtan haberdar olduğunu bilmeden

bildirimde bulunmuşsa artık etkin pişmanlık hükümleri fail lehine

uygulanamayacaktır. Örneğin, suçun işlendiğinin iletişimin tespiti yo-

luyla öğrenilmesinden sonra, bu durumu bilmeyen fail, yetkili maka-

ma başvurup bildirimde bulunursa TCK’nın 192/1. maddesi hükmün-

den istifade edemez.

Diğer taraftan, TCK’nın 188/3. fıkrasında yer alan seçimlik hare-

ketlerden birini işlediği haber alınan fail hakkında, bu suç nedeniy-

le soruşturma başlatıldığı sırada failin bildirimi nedeniyle eyleminin

TCK’nın 188/1. fıkrasında yer alan seçimlik hareketler kapsamında

meye örnek olarak gösterilebilir.

Yenidünya/İçer, s.18; Bahri Öztürk/Durmuş Tezcan/Mustafa Ruhan Erdem ve

Diğerleri, Nazari ve Uygulamalı Ceza Muhakemesi Hukuku, 10. Baskı, Ankara,

2016, s.580.

Öner, s. 165; Ali Parlar/Muzaffer Hatipoğlu, Türk Ceza Kanunu Yorumu, 3.Baskı,

Cilt 3, Ankara 2010, s. 3060.

Canak, s.16-17; Elmas, s.536.

Elmas, s. 537; Çetin Akkaya, Uyuşturucu ve Uyarıcı Madde Suçları, 2. Baskı, An-

kara 2013, s. 468.