133

238

Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun Erozyon Süreci

bilirkişilerin cevaplaması gereken sorular da kendilerine sorulmaya-

rak dosya hakkında karar vermeleri beklenmektedir. Bilirkişi de dosya

hakkında hâkimin söylemesi gereken kararı vermekte ve raporunun

altına lütfen “

Takdir yüce mahkemeye ait olmak üzere arz olunur

” diyerek

karar taslağı oluşturulmaktadır.

Bilirkişi kurumu hakkında Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nda

mevcut hükümler uygulanmamaktadır. Hukuk Muhakemeleri

Kanunu’na göre “

Mahkeme tarafların görüşünü almak suretiyle bilirkişinin

görevlendirilmesine ilişkin kararında, aşağıda belirtilen hususlara yer vermek

zorundadır.

” denilmiş (m.273) ise de, bu hüküm uygulamaya hiç yan-

sımamış, Yargıtay da verdiği kararlarında bu hükmün uygulanması

konusunda yol gösterici, zorlayıcı olmamıştır. Dosya bilirkişiye hiçbir

soru hazırlanmadan verilmekte ve bilirkişilerin dosya hakkında karar

vermesi beklenmektedir.

Bu konuda daha da vahim olan husus, bi-

lirkişiye başvurulduğunda artık bir bilirkişi raporuna dayanılarak ka-

rar verilmesi zorunlu hâle gelmekte ve hâkim hükme esas olabilecek

denetime elverişli bir rapor alıncaya kadar bilirkişi raporu almaya de-

vam etmektedir. Çünkü Yargıtay hâkimin bilirkişi raporunun aksine

karar veremeyeceği ve yine çelişkili bilirkişi raporlarından çelişkinin

giderilmesi için mutlaka yeni bir bilirkişi incelemesi yaptırılması ge-

rektiği görüşündedir.

Hukukî konularda bilirkişilik yapılamayacağı Hukuk Muhakeme-

leri Kanunu’nda üç kez tekrarlanmıştır [HMK m.266, 1 (iki kez), 279, 4

(üçüncü kez)]. Buna rağmen uygulamada hiç tereddüt edilmeden tüm

davalarda bu yasaklayıcı hükme rağmen hukukî konularda bilirkişi-

lik yapılabilmektedir. Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun yürürlüğe

girmesinden sonra hukukî konularda bilirkişilik yapılamayacağına

ilişkin hükümler nedeniyle ilk derece mahkemeleri çekinerek hukuk-

çuları “

sözleşme uzmanı

” “

fikri haklar uzmanı

” gibi adlandırdıktan son-

Arslan/Yılmaz/Taşpınar Ayvaz, s. 444; O. Atalay, Pekcanıtez Usûl Medenî Usûl

Hukuku, 15. Bası, İstanbul 2017, s. 1936; S. Tanrıver, Medenî Usûl Hukuku, C. 1,

Ankara 2016, s. 926-927 (“Usûl”); Karslı, s. 565.

3. HD., 27.01.2015, 9060/1467 (Lexpera Hukuk Bilgi Sistemi). Ayrıca bkz. Kuru,

İstinaf Sistemine Göre Usul, s. 422; Kuru/Arslan/Yılmaz, s. 433-434; Arslan/Yıl-

maz/Taşpınar Ayvaz, s. 449; Tanrıver, Usûl, s. 936 vd.; Atalay, Pekcanıtez Usûl,

s. 1943-1944; Öztek S., Bilirkişi Raporunun Hakimi Bağlamaması, Prof. Dr. Ejder

Yılmaz’a Armağan,

C.II

, Ankara 2015, s. 1609 vd.; Görgün, s. 523; Karslı, s. 571;

Postacıoğlu/Altay, s. 735-737; B: Toraman, Medeni Usul Hukukunda Bilirkişi İn-

celemesi, Ankara 2017, s. 653 vd. Karş. Umar, Şerh, s. 798.