133

239

TBB Dergisi 2017 (133)

Hakan PEKCANITEZ

ra, hukukî konularda bilirkişilik yapılmasının Yargıtay tarafından çok

fazla bozma sebebi yapılmaması sebebiyle, eski hâliyle uygulanmaya

devam etmiştir.

Bugün uygulamada en basit hukuk bilgisi ile çözüle-

bilecek konularda bilirkişiye başvurulmaktadır. Açıkça kanuna aykırı

davranılmakta ve bunun herhangi bir yaptırımı olmamaktadır.

Hukukî konularda bilirkişiye başvurulmasının en önemli nedeni

dava sayısının çok olması ise de uygulamada dava sayısına bakılma-

dan kolaylıkla hukukî konularda bilirkişiye başvurulmaktadır. Bunun

bir sebebi de

hâkimlerin uzman olmayışıdır. Tıpta sadece dahiliye

alanında onlarca anabilim dalı oluşmuş iken, hukukta gerek avukat-

lar ve gerekse hâkimler hiçbir uzmanlığa sahip olmadan mesleklerini

sürdürmektedirler. Yıllarca savcılık yapmış olan bir kişi, icra mahke-

mesine hâkim olabilmekte veya ağır ceza mahkemesi başkanı, asliye

ticaret mahkemesine hâkim olarak atanabilmektedir. Mahkemenin adı

uzmanlık gerektiren bir mahkeme olmasına karşılık, bu mahkemede

görev yapan hâkim uzman olmadığı için, bilmediği bir alanda ister

istemez bilirkişiye başvurmaktadır. İcra mahkemesi hâkimi en basit

sıra cetveli ile ilgili uyuşmazlık hakkında mutlaka bilirkişiye başvur-

maktadır. İcra mahkemesi hâkiminin başvurduğu bilirkişi icra memu-

ru dahi olabilmektedir. Keza asliye hukuk hâkimi sözleşmenin haklı

sebeple feshi için açılan davada feshin haklı olup olmadığını bilirkişiye

çözdürmektedir. Bilirkişiye başvurmak uygulamada bir uyuşmazlık

çözüm biçimi hâline gelmiştir. Taraflar arasındaki dilekçe değişimin-

den sonra; beşer dakikalık birkaç duruşmadan sonra dosya bilirkişi-

ye havale edilmekte ve gerçekte hiçbir tahkikat yapılmadan bilirkişi

raporuna dayanılarak karar verilmektedir. Bugün asliye ticaret mah-

kemelerinin bilirkişiye başvuru oranı yüzde seksenin üzerindedir. Bu

oran hiçbir Avrupa ülkesinde görülmemektedir. Şimdi bu ve bunun

gibi sorunlar çözülmeden sırf bir bilirkişilik kanunu ile tüm sorunlar

nasıl çözülecektir? Bizim yeni bir kanuna değil, mevcut kanunları uy-

gulayabilmeye ihtiyacımız bulunmaktadır.

Tanrıver de, Yargıtay’ın hukukî konularda bilirkişiye başvurulması hususundaki

esnek tutumunun hâkimleri bu hususta özendirdiğini ve teşvik ettiğini ifade et-

miştir. Tanrıver, bu sorunun çözümü için hukukî konularda bilirkişiye başvurul-

masının mutlak bir bozma sebebi olarak düzenlenmesini önermektedir. (S. Tanrı-

ver,, Medenî Yargıda Bilirkişilik, Ankara 2016, s. 44 (“Bilirkişilik”); Tanrıver, Usûl,

s. 891-892). Ayrıca bkz. B. Toraman, Yeni Bilirkişilik Kanunu,

MİHDER

2017/I, C.

13, S. 36, s. 58 (“Bilirkişilik Kanunu”). Karş. Görgün, s. 512.