133

396

Tapu Sicilinin Tutulmasından Doğan Zararlardan Devletin Sorumluluğu

tutulması özel dikkat ve özen isteyen bir faaliyet olup, devletin de bu

işi yaptıracağı memurlarının gereken dikkat ve özen yükümlülüğüne

uygun olarak hareket etmesini, hata yapmamasını sağlama yükümlü-

lüğü mevcuttur.

Ancak bu görüşe katılmak mümkün değildir. Zira

devletin tapu sicilinin tutulmasından doğan sorumluluğunda, devlete

herhangi bir kurtuluş kanıtı sunma imkânı tanınmamıştır.

Bir diğer görüş devletin sorumluluğunun bir tehlike sorumluluğu

olduğunu ileri sürmektedir. Devlet, sicile güven ilkesinin bir sonucu

olarak ayni hakların hukuka uygun olarak tutulmasına büyük önem

atfetmiştir. Hak sahiplerinin haklarından mahrum kalmaları olasılığı

bir tehlikedir ve devlet tapu siciline bağlanan güven nedeniyle bu tür

tehlikeleri üstlenmektedir.

Tehlike ilkesinin iki farklı anlamı olduğunu ileri süren bir görüş

ise devletin sorumluluğunu risk ilkesine dayandırmaktadır. Tehlike

ilkesi iki anlama gelmektedir. Tehlike ilkesinin ilk anlamı kişinin ol-

dukça büyük tehlike yaratan faaliyetlerden veya işletmeden dolayı so-

rumlu tutulmasını gerektiren sorumluluktur. İkincisi ise her faaliyette

zarar doğma riskini göz önünde bulundurarak bunu faaliyet sahibin

yükleyen risk ilkesidir. Tapu sicilinin tutulması aşırı tehlike yaratan

bir faaliyet değildir. Ancak sicile bağlı önemli menfaatler vardır ve si-

cildeki en ufak düzensizlik bu menfaatlerin ihlali sonucu doğuracak-

tır. Bu nedenle ortaya çıkacak bu riski devlet üstelenerek devletin va-

tandaşlarının menfaatini koruması gerekmektedir.

Yargıtay’ın, MK md.1007’den kaynaklı sorumluluğu olağan sebep

sorumluluğu olarak nitelendirdiği pek çok kararı mevcut olduğu gibi,

tehlike sorumluluğu olduğunu ileri sürdüğü kararları da vardır. Son

yıllarda verdiği kararlarında ise devletin tapu sicilinin tutulmasından

doğan zararlardan sorumluluğunun tehlike sorumluluğu olduğu vur-

gusu yapılmaktadır.

Pekmez, s.18.

Pekmez, s.19.

Sirmen, s. 37.

Yargıtay 20. HD 2015/2550E., 2016/7002K., 15.06.2016 tarihli karar; Yargıtay HGK

2007/4-212E., 2007/261K. ve 09.05.2007 tarihli karar; 2006/4-113E., 2006/205K.

sayılı ve 19.04.2006 tarihli karar vb.